Pytanie Pulsu: Sell in may and go away?

ADM
25-04-2007, 00:00

PYTANIE PULSU

PYTANIE PULSU

Piotr Szulec

Xelion

Słynne powiedzenie z Wall Street „sprzedaj w maju i uciekaj” wielokrotnie uchroniło inwestorów. Czy dotyczy także funduszy? Właściciele jednostek funduszy inwestycyjnych, szczególnie ci nastawieni długoterminowo, powinni pamiętać, że jeszcze niejeden maj przed nami. Faktem jest, że ta zasada wielokrotnie się sprawdziła. Potwierdziła to nawet zeszłoroczna majowa korekta na GPW. Ale warto przypomnieć, że spadki w maju 2006 r. zanotowano po raz pierwszy od kilku lat. Wielu analityków zapowiada korektę. Ale oni też się mylą. Spadki są możliwe, ale niekoniecznie już w maju.

© ℗
Rozpowszechnianie niniejszego artykułu możliwe jest tylko i wyłącznie zgodnie z postanowieniami „Regulaminu korzystania z artykułów prasowych” i po wcześniejszym uiszczeniu należności, zgodnie z cennikiem.

Podpis: ADM

Najważniejsze dzisiaj

Zarabiają ucząc przetrwania

Co jeść przez tydzień w lesie, jak wyjść z przerębla, spać zimą w namiocie? Łukasz Tulej (z lewej) i Remigiusz Romaniuk uczą tego na warsztatach survivalu.

Weekend w Lukce

Prezes firmy Geberit Polska odczuwa deficyt biernego wypoczynku: czytania, niespiesznego poznawania lokalnej kultury i obyczajów... Właśnie tak można odpoczywać w Lukce.

Czujnik ruchu policzy godziny przy pracy

POMYSŁ NA BIZNES: Szukali na rynku rozwiązania dla siebie, żeby mierzyć czas przepracowany przez zatrudnionych. W końcu stworzyli Timate, kartę, która także powiadomi o wypadku

Domowy oczyszczacz kuchni z bioodpadów

Pomysł na biznes: Polski utylizator Smart Cara redukuje masę odpadów organicznych nawet o 90 proc., zostawiając po nich jedynie garstkę bezzapachowego miału

Gdzie otworzyć kwiaciarnię, delikatesy lub pub

Uruchamiasz biznes? Sprawdź, czy dobrze wybrałeś miejsce. Pomogą ci w tym systemy do geolokalizacji.

Polecane

JP Morgan wybiera Warszawę

Enterprise Investors zarobił 727 proc. na Dino Polska

Inspiracje Pulsu Biznesu

Krem do zjedzenia

Joanna Hołuj z Krakowa przez dwadzieścia lat pracowała jako grafik komputerowy. — W zasadzie niczego mi nie brakowało. Zarabiałam dobre pieniądze, miałam dużo wolnego czasu i swobody. Ale pracowałam w domu i tęskniłam za kontaktem z ludźmi — wspomina. Postanowiła to zmienić i szukała pomysłu na siebie. Cztery lata temu nauczyła się robić mydło. — To była miłość od pierwszego wejrzenia. Zafascynowało mnie, że mogę zmieszać trochę oleju, wody, dodać sodę i powstaje coś, co się pieni i myje. A może też pięknie wyglądać i pachnieć. Zaczęłam szukać w internecie i książkach informacji o wyrobie kosmetyków, eksperymentować. Po jakimś czasie podjęłam decyzję, że zrobię z tego biznes — opowiada właścicielka Iossi. Olej, cukier, sól… Wyłożona białymi kafelkami pracowania w pomieszczeniach po sklepie spożywczym wygląda jak sterylna kuchnia. Są tam blaty, miksery, stalowe garnki, lodówka… Na półkach czarne butle z olejami. W lodówce olejki eteryczne. — Zawsze lubiłam jeść i gotować — mówi Joanna Hołuj. Robienie kosmetyków naturalnych przypomina pracę w kuchni: mieszamy, podgrzewamy, chłodzimy, pakujemy...

Witamy w wodnej utopii

Jej szefowie nie mają za to dość udowadniania, że dobry biznes można robić wbrew korporacyjnym regułom. Stoimy na błotnistym zboczu, skąd jak na dłoni widać scenografię siły i kłopotów jednego z czołowych producentów wody w Polsce. Droga wojewódzka z Muszyny w stronę Piwnicznej-Zdroju malowniczo wije się w dolinie Popradu. Pół kilometra za ostatnimi zabudowaniami Muszyny granica polsko-słowacka biegnie środkiem koryta rzeki. Zza zakrętu, po lewej — słowackiej — stronie wyłania się rozległa pusta łąka u stóp góry. Formalnie to opłotki nieco zapomnianej wsi Legnawa, realnie to nanoszony przez tysiące lat muł rzeczny, w lecie świetna pożywka dla bujnej roślinności. Teraz ten malowniczy obrazek stał się pożywką dla sprawy, w którą zaangażowani są najważniejsi słowaccy politycy i sędziowie, komisarze Unii Europejskiej oraz rzesze prawników. A nie byłoby burzy w szklance wody, gdyby nie biznesowa ambicja niemal 50 spółdzielców z Polski. — My się na polityce nie znamy. My się znamy na wodzie, która tu jest najlepsza — przekonuje Ryszard Mosur, prezes Spółdzielni Pracy „Muszynianka”. Poprawka ku pamięci Konstytucja...

Lalki ubrane w emocje

Lalka kojarzy się z uśmiechniętą buzią i kolorowymi ubrankami. Ale te, które robi Renata Gołaszewska-Adamczyk, choć noszą dziecięce imiona: Lusia, Kasia, Marysia, Helenka, Kazio, nie są dla dzieci. To lalki kolekcjonerskie wykonane autorską techniką. Nie ma dwóch takich samych. Od główki przez kształt ciała aż po strój i dodatki wszystko ręcznie wykonuje z ogromną starannością i precyzją. Włosy lalek sprowadza ze Stanów Zjednoczonych, a trykot z Holandii, bo najważniejsza jest jakość. Kiedyś kupowała wełnę z polskich owiec, ale nie była wystarczająco czysta, więc zaczęła ją sprowadzać z Niemiec. Stylizacje lalek są proste, by nie odwracały uwagi od ich emocji, a wręcz je podkreślały. — Moje lalki są ubrane w emocje. To zupełnie autonomiczne postacie, które mają nam coś do przekazania. Są pełne prawdziwych uczuć — twierdzi Renata Gołaszewska-Adamczyk. Inspiracją często są dzieci. A ma ich trójkę. Najstarszy jest Hubert, potem Filip i najmłodsza Hania. Ich szczerość przywołuje w niej wspomnienia z dzieciństwa, które stanowią początek procesu twórczego. Nigdy nie robi szkicu na kartce. Pomysł rodzi się...

Tematy

Fakty, Fundusze, Wall Street

Puls Biznesu

Puls Inwestora / Pytanie Pulsu: Sell in may and go away?