Większość funduszy poniosła straty

Kamil Zatoński
03-07-2018, 22:00

Akcje amerykańskie i polskie obligacje skarbowe, względnie — najbardziej popularne obecnie — fundusze gotówkowe i pieniężne (inwestujące de facto również głównie w obligacje).

Tylko te trzy kategorie funduszy przyniosły zyski w czerwcu — wynika z danych Analiz Online. Za 0,7-procentowym przeciętnym zarobkiem funduszy akcji amerykańskich stała hossa na akcjach spółek technologicznych, za 0,2-procentową zwyżką funduszy polskich obligacji skarbowych — wzrost ich cen (czyli spadek rentowności). Bez zysków, ale również bez strat miesiąc zakończyły fundusze obligacji korporacyjnych i polskie uniwersalne.

Zobacz więcej

Fot. Fotolia

Fundusze mieszane poniosły straty rzędu 0,5-1,2 proc., niżej pod kreską znalazły się natomiast fundusze akcji. Aż 4,3 proc. strat poniosły fundusze akcji małych i średnich spółek, po 3 proc. straciły średnio fundusze akcji polskich uniwersalne i akcji globalnych rynków wschodzących. W horyzoncie 12-miesięcznym najwyższy wynik mają fundusze akcji amerykańskich (8,2 proc.), które dystansują fundusze akcji globalnych rynków rozwiniętych (5,7 proc.). Wciąż na plusie są fundusze akcji globalnych rynków wschodzących 3,1 proc.), natomiast fundusze akcji polskich uniwersalne oraz te inwestujące w małe i średnie firmy mają straty dwucyfrowe. Fundusze gotówkowe i pieniężne zanotowały w rok 2,1 proc. zysku, nieco więcej od funduszy dłużnych papierów skarbowych (1,7 proc.). © Ⓟ

© ℗
Rozpowszechnianie niniejszego artykułu możliwe jest tylko i wyłącznie zgodnie z postanowieniami „Regulaminu korzystania z artykułów prasowych” i po wcześniejszym uiszczeniu należności, zgodnie z cennikiem.

Podpis: Kamil Zatoński

Być może zainteresuje Cię też:

Polecane

Inspiracje Pulsu Biznesu

Drapieżnik na lodowej górze

Wymalowana złotą farbą twarz bohatera niniejszego tekstu bije z okładki. Do tego zestawienie bajecznych obrazków z jego życia. Cóż to? Zaledwie czubek góry lodowej. Nie będzie to zatem wstęp do historii o młodym multimilionerze, któremu z facjaty nigdy nie schodzi śnieżnobiały uśmiech i który co dzień rano budzi się radosny pod kołdrą wypchaną studolarówkami. Czubek góry lodowej oznacza, że nie wszystko złote, co się świeci. Że sesje na Instagramie to jedynie wyrwane z kontekstu klatki. Że pod powierzchnią wody w lodowej bryle są upór, szczęście, talent, mordercza praca, pomysł. Że w zimnym oceanie pływają też rekiny, wliczone w rachunek bycia złotym dzieckiem polskiego biznesu, jak go ochrzciły niektóre media, gdy okazało się, że Robert Gryn wskoczył do elity najbogatszych Polaków. — W życiu i biznesie jestem osobowością skrajną. To nieraz dobre, a nieraz bardzo złe. Myślę o tym, czy jest teraz świeży śnieg w Zermatt, by pojechać na heliskiing, naładować baterie i buchać kreatywnością w firmie. Nie zajmuje mnie polityka, nie wiem, kto i gdzie ma wpływy. Ale wiem, co to znaczy płacić wysoką cenę za stres i...

Biznes jest jak boks

Bracia Paweł i Karol Wojciechowscy to właściciele Noble Lashes, powstałej w 2013 r. firmy zajmującej się sprzedażą sztucznych rzęs oraz prowadzeniem szkoleń dla przyszłych stylistek. Jak sami przyznają, wejście w branżę kosmetyczną nie było dla nich proste. — Jako, że jesteśmy mężczyznami, na początku nie widzieliśmy nawet różnicy pomiędzymaskarą a eyelinerem. Wiedzieliśmy jednak jedno — efekt przedłużonych rzęs był zachwycający. Dlatego byliśmy przekonani, że nasz pomysł na biznes wypali — opowiada Paweł Wojciechowski. Od momentu wejścia na rynek ich firma zaczęła szybko się rozwijać. Produkty z początku mieściły się w jednej szafie, a już po sześciu miesiącach bracia musieli zainwestować w sieć magazynów. Obecnie Noble Lashes ma sieć sklepów stacjonarnych, które są zlokalizowane w kilku największych miastach Polski (m.in. w Krakowie, Warszawie, Bydgoszczy i Poznaniu). Za granicą, m.in. w Holandii i Portugalii, firma ma sieć wyłącznych dystrybutorów. W przyszłości Paweł i Karol Wojciechowscy planują rozwinąć swoją działalność także poza granicami Unii Europejskiej. W wolnej chwili bracia oddają się...

Więcej szacunku dla Piotrusia Pana

Masujące fotele, hamaki i namiot rozbity na korytarzu. Pokoje zen i łaźnie parowe. W salach negocjacyjnych zwykłe stoły zamienione na stoły pingpongowe. Zamiast windy zjeżdżalnie, którymi można dostać się na niższe piętra. Długa kolejka przed automatem do robienia waty cukrowej. Prezes przegrywa w piłkarzyki ze stażystą, a na perkusji sprzedawca wyładowuje swój gniew po nieudanej rozmowie handlowej. Biura takich korporacji, jak Google, Facebook czy Red Bool, coraz częściej przypominają ogromne place zabaw. Czy to aby nie ukłon firm w stronę pracowników z syndromem Piotrusia Pana, czyli takich, którzy zatrzymali się na progu dorosłości, co więcej — są z tego dumni? „Nie ma już dorosłych, zniknęli jak przejściowe pory roku i świetliki nad polami” — utyskuje włoski eseista Francesco M. Cataluccio w książce „Niedojrzałość. Choroba naszych czasów”. Natomiast pracodawcy w dziecięcej fantazji, którą pielęgnuje w sobie część zatrudnionych, coraz częściej widzą nie zaburzenie osobowości, lecz tak długo oczekiwany powiew świeżego powietrza w zatęchłym świecie biznesu. Ze świata fantazji… Tzw. wiecznego chłopca...

Tematy

Obligacje , Tfi

Puls Biznesu

Puls Inwestora / Większość funduszy poniosła straty