Dowody składowe pomogą uzyskać kredyt
Od 3 stycznia 2001 r. obowiązuje ustawa określająca warunki prowadzenia domów składowych. Pod zastaw towarów złożonych w domu składowym, producent może uzyskiwać kredyty.
Dom składowy to podmiot uprawniony do profesjonalnego przechowywania towarów. Może nim być osoba fizyczna, przedsiębiorstwo państwowe, spółdzielnia oraz spółka jawna, komandytowa, komandytowo-akcyjna, z ograniczoną odpowiedzialnością i akcyjna.
Producent składujący swoje towary uiszcza opłatę, a następnie otrzymuje tzw. dowód składowy. Dom składowy staje się więc dłużnikiem składującego.
Dowód złożenia towaru składa się z rewersu, który potwierdza umowę składu, oraz z warrantu, stwierdzającego ustanowienie zastawu na złożonych towarach. Dzięki temu producent legitymujący się dowodem składowym może ubiegać się o uzyskanie kredytu. Odzyska swoje produkty, gdy spłaci kredyt przechowującemu.
— Wydanie rzeczy złożonych na skład następuje za zwrotem całego dowodu składowego lub samego rewersu, gdy jego posiadacz złoży w banku sumę oznaczoną w warrancie — mówi Beata Gessel, radca prawny.
W razie niespłacenia kredytu, wierzytelność może być zaspokojona w drodze sprzedaży towarów złożonych w domu składowym.
Prowadzenie domu składowego zależy od uzyskania zezwolenia wydawanego przez ministra gospodarki lub rolnictwa. Aby otrzymać zezwolenie, należy złożyć wniosek oraz m.in. informacje o planowanej działalności, określenie towarów przewidzianych do składowania, oświadczenie z urzędu skarbowego i ZUS o niezaleganiu ze zobowiązaniami wobec nich.
Udzielenie zezwolenia uzależnione jest od pozytywnej opinii wojewódzkiego inspektora skupu i przetwórstwa. Właściwy minister ma rozpatrywać wniosek w ciągu 2 miesięcy od jego złożenia. Za zezwolenie zostanie pobrana opłata wysokości 1 tys. EUR.