Embargo, inflacja i rynek akcji

Ropa już wcześniej drożała dyskontując taką właśnie decyzję, czemu pomagały też decyzje władz chińskich zmniejszających dolegliwości pandemicznych lockdownów. Koniec handlu w dniu podjęcia decyzji przez Radę Europejską był jednak spadkowy – tak często się dzieje (od wielu dni to widać), kiedy Amerykanie uruchamiają sprzedaż swoich rezerw (to też zakończy się w listopadzie). Poza tym zaczęto też mówić, że OPEC+ może pozbawić się tego „+”, czyli wykluczyć Rosję ze swoich limitów wydobycia, co umożliwiłoby reszcie OPEC je zwiększyć.

W środę cena baryłki znowu rosła. Gracze na tym rynku maja dużo czasu – przynajmniej 5 – 6 miesięcy, a do tego czasu dużo się może wydarzyć. Może na przykład dojść do porozumienia z Iranem, czy Wenezuela zacznie dostarczać światu więcej ropy. Może, ale nie musi. Według mnie UE podjęła taką decyzję w skrajnie niedobrym momencie. Oczywiście musimy się od surowców z Rosji odciąć (bo to groźna broń ekonomiczna), ale robienie tego wtedy, kiedy cały świat atakuje potężna inflacja jest delikatnie mówiąc nierozsądne.

Szczególnie, że ta decyzja szkodząc UE nie spowoduje tego, że wojna w Ukrainie skróci się nawet o jeden dzień. Politycy i ekonomiści dobrze o tym wiedzą. Dlaczego więc mówią inaczej? Pewnie dlatego, że tego oczekują społeczeństwa Europy. Pisałem o tym w swoim wpisie (https://www.pb.pl/nowe-szaty-cesarza-1145721 ), więc już rozwijał tego wątku nie będę. Jeśli jednak Czytelnik uważa, że nie mam racji to sugeruję spojrzeć na tekst redaktora Adama Grzeszaka „Zimno a wojna. Czy Polsce wystarczy gazu? Robi się nerwowo” (Tygodnik Polityka z 1.06.22), a w nim na taki cytat:

„Wiarę, że sankcje na ropę i gaz pozbawią Rosję możliwości prowadzenia wojny, rozwiewa też Siergiej Aleksaszenko. To rosyjski opozycyjny ekonomista, w przeszłości wiceminister finansów i pierwszy wiceprezes Banku Rosji, dziś waszyngtoński profesor i członek zarządu Fundacji Borysa Niemcowa na rzecz wolności. Na portalu Radia Svoboda tłumaczy: „Putinowi nie zabraknie pieniędzy na wojnę. Zawsze ma pod ręką prasę drukarską. Finansuje armię rublami, a do tego w ogóle nie potrzebuje dolarów. Ministerstwo Finansów ma 19 bilionów rubli rezerw. (...) Obecne koszty wojny nie są bardzo duże. Bieżące wydatki to dodatkowe pensje dla żołnierzy, w tym nowych żołnierzy kontraktowych, personelu wojskowego, oraz koszty paliwa i smarów. Bomby, rakiety, pociski, czołgi, działa, wszystko to zostało wyprodukowane dawno temu, leży w magazynach, teraz nic za to nie trzeba płacić”.”.

Wróćmy do inflacji, która wszędzie zaskakuje. Może nie zaskakuje bardzo, bo ekonomiści przyzwyczaili się już do jej wzrostów, ale wstępne dane za maj mogą nieco straszyć. W strefie euro inflacja HICP (nieco inna miara niż CPI) wyniosła 8,1% r/r (oczekiwano 7,7%), a w Polsce 13,9% (oczekiwano 13,8%). Kolejne dane lepsze nie będą. Ekonomiści przestali się już bawić w dokładne prognozowanie inflacji. Twierdzą teraz, że do września inflacja CPI w Polsce może poruszać się w przedziale 15-20%. I oczywiście nie będzie to droga do tureckiej inflacji (70%), mimo, że część pragnących cytowania ekonomistów to wróży ;-).

O tym, jakie są pomysły na walkę z inflacją pisałem już też na blogu (https://www.pb.pl/przedwyborcza-walka-z-inflacja-i-o-nizsze-raty-kredytow-1149403). Wakacje kredytowe dla (prawie) wszystkich to fatalny pomysł, ale najpewniej dla tych, którzy w danej nieruchomości mieszkają będą dostępne. Już od dzisiaj dostępne są obligacje antyinflacyjne, których oprocentowanie równe jest stopę RPP (czyli będzie zmieniało się co miesiąc). Premier naciskając na banki wymusił też (to prawdziwe kuriozum) podniesienie oprocentowania lokat i depozytów.

Dzięki temu część wolnej gotówki zostanie zamrożona w obligacjach i lokatach. To dobry ruch. Rząd jednak jednocześnie zasila rynek nowymi pieniędzmi (14. emerytura, obniżka PIT z 17 na 12%, podobno 500+ zamieni się na 700+). Można więc powiedzieć, że rząd mówi nam: „damy wam więcej pieniędzy, ale prosimy: nie idźcie z nimi do sklepów, bo podniesiecie inflację, kupcie obligacje i załóżcie lokaty”. Obawiam się jednak, że takie działanie nie będzie w walce z inflacją skuteczne. Mam jedynie nadzieję, że bardzo wysoka baza z tego roku doprowadzi do tego, że w 2023 inflacja znacznie się zmniejszy.

Teoretycznie zaakceptowanie Krajowego Planu Odbudowy (KPO) przez Komisję Europejską (już dzisiaj, czyli 1.06) może wspomóc walkę z inflacją, bo środki z KPO najpewniej będą wymieniane przez rynek. Jednak po pierwsze w tym roku będzie tych środków niewiele - nieco ponad 3 mld euro – to mało jak na rynek walutowy, na którym obraca się dziennie ponad 10 mld złotych (na globalnym rynku walutowym około 7 bilionów dolarów dziennie). Po drugie reszta będzie rozliczana do 2026 roku. Tak więc praktyczny wpływ na złotego będzie niewielki, ale psychologiczny (a to jest ważne) będzie spory. Po trzecie zaś przypominam, że wg badań NBP zmiana kursu walutowego o 1 punkt procentowy (pp) doprowadza do zmiany inflacji CPI jedynie o 0,1 pp.

A jak wygląda teraz nasz rynek akcji? Pisałem ostatnio, że nasze akcje są bardzo tanie i jeśli ktoś ma wieloletni horyzont inwestycyjny to może je już zacząć powoli kupować. Technika zapowiada od połowy maja na wykresie WIG20 zmianę trendu na wzrostowy. Powstała bowiem formacja gwiazdy porannej, co uznawane jest przez techników za formację zmiany trendu.

Nawiasem mówiąc w USA sytuacja wyglądała dość podobnie. Tam zarówno NASDAQ jak i S&P 500 wyrysowały formacje podwójnego dna, co też uznawane jest przez techników za formację zmiany trendu na wzrostowy. Dopóki S&P 500 nie wróci wyraźnie pod poziom 4.088 pkt. (walczył z nim w chwili pisania tego tekstu) to sygnał będzie obowiązywał. W najbliższych tygodniach szkodzić może akcjom chyba jedynie mocny dolar i zbyt dobre dane makro w USA – im lepsze tym większa chęć Fed do szybkiego podnoszenia stóp procentowych.