Wiążące interpretacje podatkowe to ważny oręż w rękach przedsiębiorców. Ale trzeba umieć z niego korzystać.
Wiążące interpretacje podatkowe dotyczą tylko tych wniosków podatników, które zostały złożone po 1 stycznia 2005 r. Jeśli ktoś wysłał do urzędu skarbowego zapytanie przed tą datą, wydana interpretacja nie będzie miała statusu wiążącej. Trzeba też pamiętać, że interpretacje nie będą udzielane w sprawach, w których toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola skarbowa. Stan faktyczny przedstawiony we wniosku musi być wyczerpujący, podobnie jak własne stanowisko podatnika. Jeśli tego warunku podatnik nie spełni, musi liczyć się z tym, że zostanie wezwany do uzupełnienia braków. Braki formalne, które uniemożliwiają nadanie biegu, to głównie:
- brak opłaty skarbowej,
- brak pełnomocnictwa,
- brak jednoznacznego stanowiska podatnika.
W przypadku stwierdzenia braków, organ ma obowiązek wezwać podatnika i wyznaczyć mu 7-dniowy termin na ich uzupełnienie. Po upływie tego czasu — wniosek pozostaje bez rozpatrzenia. Wyznaczony termin można przywrócić tylko w wyjątkowych sytuacjach.
Interpretacja wydawana jest w formie postanowienia, na które można złożyć zażalenie do dyrektora izby skarbowej. Ten wydaje decyzję, która albo utrzyma w mocy postanowienie, albo je zmieni. Decyzja ta jest zaskarżalna do wojewódzkiego sądu administracyjnego.
Jeśli decyzja zostanie zmieniona w trakcie roku podatkowego, a podatnik już zastosował się do interpretacji, to warto zapamiętać ogólną zasadę — przede wszystkim nie może ona zaszkodzić podatnikowi. W takim zakresie, w jakim zastosował się on do interpretacji, nie można określić ani ustalić zobowiązania podatkowego za okres do zmiany lub uchylenia postanowienia. Nie wszczyna się też postępowania skarbowego, a wszczęte umarza.
© ℗
