Skreślona branża? 2 razy „sprzedaj”

Kamil Zatoński
email @pulsinwestora
opublikowano: 25-06-2015, 00:00

Łukasz Prokopiuk, analityk DM BOŚ, wydał negatywne rekomendacje dla akcji Bogdanki i JSW.

Pomimo dużego spadku notowań Bogdanki akcje wciąż nie są warte ryzyka i dostrzegamy ledwie kilka argumentów za kupnem. Globalny rynek węgla wciąż jest w bessie i nie widać symptomów poprawy, ale raczej duże ryzyko spadku do jeszcze niższego poziomu w 2016 r. Polski rynek węgla jest strukturalnie dotknięty polityką cenową wspieranej przez rząd Kompanii Węglowej. Jesteśmy w tej kwestii dużymi pesymistami — podkreśla Łukasz Prokopiuk, który obniżył wycenę akcji Bogdanki do 52 zł. Specjalista porównuje obecną sytuację Bogdanki do sytuacji GTC z ostatnich lat — deweloper był postrzegany jako dobra spółka z bardzo dobrym modelem biznesowym.

— Niestety, sytuacja GTC diametralnie się zmieniła z powodu pogorszenia koniunktury na rynku nieruchomości w Europie Środkowo-Wschodniej — podkreśla Łukasz Prokopiuk, który dodaje, że inwestorzy mieli wiele okazji, by wyjść z inwestycji po niezłej cenie, ale wciąż liczyli na odwrócenie negatywnego trendu — co się jak na razie nie stało. Analityk obniżył też wycenę akcji JSW — do 9,10 zł za walor.

Jego zdaniem, rośnie prawdopodobieństwo ratunkowej emisji akcji. — Taki scenariusz rodzi poważne ryzyko dla akcjonariuszy mniejszościowych, którzy mogą zostać zmuszeni do dostarczenia kapitału mimo dużej niepewności — dodaje analityk.

© ℗
Rozpowszechnianie niniejszego artykułu możliwe jest tylko i wyłącznie zgodnie z postanowieniami „Regulaminu korzystania z artykułów prasowych” i po wcześniejszym uiszczeniu należności, zgodnie z cennikiem.

Podpis: Kamil Zatoński

Być może zainteresuje Cię też:

Jak runęła układanka z obligacji

Spółki z grupy Great sprzedały obligacje za ponad 60 mln zł. Od marca nie mają pieniędzy na wykup kolejnych serii, a do spłaty pozostało więcej niż 40 mln zł

Sprawdź, czy stać cię na bitwę o franki

Kto do tej pory nie oddał bankowi tego, co dostał w złotych, może przegrać w sądzie. Podobnie jak ten, kto nie ma możliwości zwrócenia z dnia na dzień tego, co mu jeszcze zostało do wyrównania bilansu rozliczeń

Dyscyplinarka za obrazę fiskusa

Za nazwanie skarbówki „największą zorganizowaną grupą przestępczą” doradca podatkowy Andrzej Ladziński może mieć sprawę dyscyplinarną.

Kowalski goni średnią krajową

Większość Polaków zarabia prawie o tysiąc złotych mniej od przeciętnej. Zarobki najbiedniejszych rosną jednak szybciej niż najbogatszych

Polskie fundusze VC najaktywniejsze w regionie

W kraju mamy wysyp inwestycji w start-upy, ale ilość nie zawsze przechodzi w jakość. Kapitału wciąż dostają mało — nawet na tle regionu.

Polecane

JP Morgan wybiera Warszawę

Duńczycy robią piwo z moczu (WIDEO)

Inspiracje Pulsu Biznesu

Ulica Paryska na Francuskiej

W 1997 r. Dimitri Simon, Francuz świeżo po studiach biznesowych, chciał spróbować swoich sił i otworzyć kawiarnię. W kraju nad Sekwaną byłoby to trudne ze względu na ogromną konkurencję. Wydawało mu się, że w Polsce pójdzie jak z płatka. Rynek niedawno się tu otworzył, więc Francuz sądził, że jako człowiek Zachodu będzie ekspertem. — Okazało się, że pielgrzymki po urzędach, papierologia, inne zwyczaje były szkołą równie dobrą jak wyższe studia w Paryżu — opowiada Monika Lasek, menedżerka i udziałowczyni w firmie Simona. Francuz nie zraził się jednak, przyjął lekcję z pokorą i w 1998 r. otworzył pierwszą kawiarnię — w warszawskim centrum handlowym Sadyba Best Mall. Nie było tam jeszcze żadnego lokalu. Biznesmen smażył francuskie naleśniki, Renata, jego polska żona, stanęła przy kasie. Francuz kręci rogaliki Kawiarnio-naleśnikarnia Rue de Paris była wielkim sukcesem. Z czasem jednak w centrum handlowym pojawiły się inne lokale, ruch w knajpce zmalał. Okazało się, że właściciele nie są w stanie się utrzymać. — Uznaliśmy też, że centra handlowe nie są dobre dla naszych kawiarni. Nie tylko z powodu...

Więcej szacunku dla Piotrusia Pana

Masujące fotele, hamaki i namiot rozbity na korytarzu. Pokoje zen i łaźnie parowe. W salach negocjacyjnych zwykłe stoły zamienione na stoły pingpongowe. Zamiast windy zjeżdżalnie, którymi można dostać się na niższe piętra. Długa kolejka przed automatem do robienia waty cukrowej. Prezes przegrywa w piłkarzyki ze stażystą, a na perkusji sprzedawca wyładowuje swój gniew po nieudanej rozmowie handlowej. Biura takich korporacji, jak Google, Facebook czy Red Bool, coraz częściej przypominają ogromne place zabaw. Czy to aby nie ukłon firm w stronę pracowników z syndromem Piotrusia Pana, czyli takich, którzy zatrzymali się na progu dorosłości, co więcej — są z tego dumni? „Nie ma już dorosłych, zniknęli jak przejściowe pory roku i świetliki nad polami” — utyskuje włoski eseista Francesco M. Cataluccio w książce „Niedojrzałość. Choroba naszych czasów”. Natomiast pracodawcy w dziecięcej fantazji, którą pielęgnuje w sobie część zatrudnionych, coraz częściej widzą nie zaburzenie osobowości, lecz tak długo oczekiwany powiew świeżego powietrza w zatęchłym świecie biznesu. Ze świata fantazji… Tzw. wiecznego chłopca...

Wielbłąd w galopie

Przełom lat 80. i 90. Nastoletni Paweł dostaje świadectwo ukończenia pierwszej klasy wieluńskiego technikum. Jest duma, także w oczach rodziców, z zawodu nauczycieli. Paweł Szataniak, jako najlepszy uczeń w szkole, odbiera nagrodę z rąk dyrektora. — Wręcza mi książkę. Pierwsze, co widzę, to wielka naklejka… „przecena” — wspomina Paweł Szataniak. To rozczarowanie, pierwsze poważne pytanie o przyszłość. Projektowana przez rodziców kariera naukowa poszła w kąt. Zaczął się biznes, który docenia ciężką pracę i niesie smak przygody. Lot nad Paryżem Dekady później znów nastąpił wewnętrzny przełom. — Lecę do Paryża. Bez was — usłyszeli doradcy od Pawła Szataniaka po niemal dwóch latach polsko-francuskich negocjacji. Wcześniej Wielton, wieluński producent naczep, przez kilka kwartałów rozmawiał z zarządem i pracownikami branżowego rywala Fruehaufa, lidera rynku francuskiego. Sprawa była na pozór prosta: w połączenie dwójki liderów zaangażowano armię świetnie opłacanych białych kołnierzyków. Po drugiej stronie stał większościowy właściciel w postaci funduszu private equity,...

Tematy

Ryzyko , Rynek , Archiwum , Węgiel

Puls Biznesu

Puls Inwestora / Skreślona branża? 2 razy „sprzedaj”