Tym razem statystka się sprawdziła

Polscy przedsiębiorcy bardziej spoglądają jednak nie na rynek akcji, a na kurs złotego. Do połowy czerwca złoty tracił do głównych walut, ale nie tracił z powodów wewnętrznych. To tylko i wyłącznie umacniania dolara w stosunku do euro prowadziło do tego osłabienia. Na euro zaś największy wpływ miał wynik wyborów do Parlamentu Europejskiego (PE) oraz reperkusje tych wyborów (o tym niżej). Wystarczyła jednak stabilizacja kursu EUR/USD w drugiej połowie czerwca, żeby złoty zaczął się umacniać. Nawet konsekwencje wyborów do Paramentu Europejskiego niewiele zmieniło.

W Europie wygrana Zjednoczenia Narodowego w wyborach do Parlamentu Europejskiego (patrz poprzednie wpis do bloga) sprowokowała prezydenta Francji, Emmanuela Macrona, do ogłoszenia szybkich wyborów. Przyniosły one nieoczekiwaną wygraną Nowego Frontu Ludowego (lewica zjednoczona na wybory). Specyfika wyborów we Francji powodowała, że w drugiej turze wszyscy zmawiali się, żeby głosować przeciwko liderowi, czyli Zjednoczeniu, co zepchnęło je na trzecie miejsce. Według mnie było to pyrrusowe zwycięstwo Frontu Republikańskiego, czyli przeciwników Zjednoczenia. Więcej na ten temat można przeczytać w moim tekście pod linkiem: https://tiny.pl/dl8n3.

Ten totalnie rozbity na trzy grupy polityczne francuski parlament nie doprowadził jednak do osłabienia euro, bo rynki liczyły coraz bardziej na wrześniową obniżkę stóp w USA. To zaś nadal umacniało złotego, któremu sprzyjał bardzo „jastrzębi” przekaz Adama Glapińskiego, prezesa NBP, który podczas konferencji prasowej po posiedzeniu RPP powiedział, że obniżki stóp możemy oczekiwać dopiero w 2026 roku. Uważam, że dzięki temu złoty w końcu roku będzie silniejszy niż był latem.

Oprócz wyborów do PE i do Zgromadzenie Narodowego we Francji mieliśmy jeszcze wydarzenie, które zatrzęsło światem politycznym i które może jeszcze wpłynąć na zachowanie rynków finansowych. Chodzi oczywiście o debatę prezydencką Biden – Trump w USA. Zakończyła się katastrofą wizerunkową obecnego prezydenta USA.

To nie była porażka Joe Bidena – to była klęska. I nie chodziło o merytorykę, bo tutaj, jak policzyli dziennikarze, Donald Trump skłamał 30 razy (debata trwała 90 minut), a Joe Biden tylko 9. Po prostu zachowanie prezydenta wzbudziło przerażenie w jego szeregach, w całej Partii Demokratycznej. Nie jest przesadą mówienie o tym, że przywódca najpotężniejszego kraju świata ma problemy, które wymagają diagnozy psychiatryczno-neurologicznej.

Niestety, otoczenie Bidena upiera się, że nie zrezygnuje on ze starania się o drugą kadencję. Demokraci teoretycznie przed swoją konwencją (19. sierpnia) mogą jeszcze zmienić kandydata, ale eksperci od amerykańskiej polityki twierdzą, że bez zgody Bidena będzie o to bardzo trudno. W połowie roku wydaje się więc praktycznie pewne, że wybory wygra Donald Trump. Tym bardziej, że zamach na jego życie (lekko ranny) zwiększy mu poparcie. Jest tylko szansa na to, że ten właśnie zamach zmusi Demokratów do działania i wymiany kandydata.

Rynki finansowe taką możliwość (wygranej Trumpa) potraktowały spokojnie. Zdrożały akcje (prywatnych) więzień i staniały akcje firm produkujących zieloną energię. To dość anegdotyczna reakcja, ale warto zauważyć, że wzrosły też po tej debacie rentowności obligacji USA. Powodem były zapowiedzi Donalda Trumpa, że obłoży on cłami w wysokości 10. procent cały import do USA, co oczywiście podniosłoby inflację. Potem jednak dość ”gołębie” wypowiedzi Jerome Powella, szefa Fed, zmusiły rentowności do powolnego spadku, który przyśpieszyły doskonałe dane o inflacji.

Na razie panuje względny spokój, a inwestorzy pocieszają się mówiąc, że przeżyli pierwszą kadencję Trumpa (przypominam, że trwała wtedy hossa) i nic się nie stało, więc i teraz tak będzie. Nie byłbym wcale tego taki pewien. Z różnych informacji na temat zamiarów otoczenia Donalda Trumpa, wynika, że druga kadencja byłaby zupełnie inna i dużo groźniejsza.

Tym bardziej prawdopodobne jest, że inwestorzy, stosując stare powiedzenie Wall Street when in doubt sell out (kiedy masz wątpliwości to sprzedawaj), w trzecim kwartale zaczną zmniejszać liczbę akcji w portfelu. Tym będziemy się zapewne martwić w sierpniu i wrześniu. Na razie 12. lipca wystartował sezon raportów kwartalnych amerykańskich spółek, co zazwyczaj bykom na rynku akcji pomaga. Początek tego sezonu nie był jednak taki jak być powinien, ale wyniki spółek ze „Wspaniałej Siódemki” zobaczymy dopiero w trzeciej dekadzie lipca, a Nvidii dopiero 15. sierpnia.