KKLW wygrywa z Itaką

WST
opublikowano: 09-10-2017, 11:37

Kancelaria KKLW wygrała w pierwszej instancji postępowanie przeciwko spółce Itaka.

KKLW reprezentowała firmę Alara prowadzącą sieć luksusowych hoteli na Riwierze Morza Śródziemnego w sprawie przeciwko biuru podróży Itaka. Spór dotyczył niewykonania umów w zakresie długoterminowego użytkowania obiektów hotelowych

Jednym z kluczowych elementów sprawy rozpatrywanej przez Sąd Okręgowy w Opolu było ustalenie, jaki prawo materialne należy stosować do umowy pomiędzy stronami. Sąd podzielił pogląd KKLW, iż właściwym jest prawo obce (w tym przypadku tureckie) i uwzględnił w całości roszczenie klienta kancelarii.

 

© ℗
Rozpowszechnianie niniejszego artykułu możliwe jest tylko i wyłącznie zgodnie z postanowieniami „Regulaminu korzystania z artykułów prasowych” i po wcześniejszym uiszczeniu należności, zgodnie z cennikiem.

Podpis: WST

Być może zainteresuje Cię też:

Wyrok zapadł, frankowy kłopot pozostał

Sąd zmienił kredyt frankowy na złotowy, ale… nie określił oprocentowania. Gmatwa się sytuacja frankowiczów, którą TSUE miał rozjaśnić

Przed rządem stoi kilka gospodarczych wyzwań

Hamująca gospodarka, brak inwestycji i konieczność odbudowania relacji z UE — to główne wyzwania stawiane nowemu rządowi przez analityków

Alstal zbuduje Fabrykę Wody w Szczecinie

To już pewne — w centrum Szczecina, na terenach historycznego kąpieliska Gotynka, powstanie ogromny kompleks basenowo-edukacyjny Fabryka Wody.

Zyski JPMorgan przebiły oczekiwania

Bank JPMorgan Chase, jeden z liderów amerykańskiego sektora finansów odnotował udany kwartał, donosi Reuters.

PKO BP wyprowadza się z centrali

Na czas remontu największy polski bank przeniesie część siedziby na ul. Chmielną. Obecny gmach czeka remont na raty.

Polecane

Fiskus nękał firmę… obchodząc prawo

Założyciel Ipopemy TFI podejrzany

Inspiracje Pulsu Biznesu

Lalki ubrane w emocje

Lalka kojarzy się z uśmiechniętą buzią i kolorowymi ubrankami. Ale te, które robi Renata Gołaszewska-Adamczyk, choć noszą dziecięce imiona: Lusia, Kasia, Marysia, Helenka, Kazio, nie są dla dzieci. To lalki kolekcjonerskie wykonane autorską techniką. Nie ma dwóch takich samych. Od główki przez kształt ciała aż po strój i dodatki wszystko ręcznie wykonuje z ogromną starannością i precyzją. Włosy lalek sprowadza ze Stanów Zjednoczonych, a trykot z Holandii, bo najważniejsza jest jakość. Kiedyś kupowała wełnę z polskich owiec, ale nie była wystarczająco czysta, więc zaczęła ją sprowadzać z Niemiec. Stylizacje lalek są proste, by nie odwracały uwagi od ich emocji, a wręcz je podkreślały. — Moje lalki są ubrane w emocje. To zupełnie autonomiczne postacie, które mają nam coś do przekazania. Są pełne prawdziwych uczuć — twierdzi Renata Gołaszewska-Adamczyk. Inspiracją często są dzieci. A ma ich trójkę. Najstarszy jest Hubert, potem Filip i najmłodsza Hania. Ich szczerość przywołuje w niej wspomnienia z dzieciństwa, które stanowią początek procesu twórczego. Nigdy nie robi szkicu na kartce. Pomysł rodzi się...

Blondynka z pianą śni o Warszawie

— O, typowe rzemiosło — żartuje Marcin Małecki, wskazując na maszynę do butelkowania. Kilka butelek mocuje się na dyszach, z których leje się pieniący płyn, po czym pracownik kolejno je wyjmuje i ręcznie kapsluje. Przy każdej butelce musi załadować nowy kapsel i tak do wieczora. Ot, cały urok piwa rzemieślniczego. Także tego z Browaru Maryensztadt. W tym przypadku jednak ambicje są na tyle duże, że już wkrótce bez automatyki w kapslowaniu zapewne się nie obejdzie. Marcin Małecki ze swoim piwnym przedsięwzięciem jest dopiero w połowie drogi. Może się wydawać, że browar z osiedlem Warszawy w nazwie, ale znajdujący się dwie godziny jazdy samochodem od stolicy, to wariactwo, ale wiele wskazuje na to, że może się udać. Browar pochłonął Małeckiego bez reszty. Główny piwowar i szef Maryensztadtu Jakub Piesio żartuje, że to jego pierwszy szef, który podjeżdżając pod firmę, wyciąga z beemki gumiaki i od progu pyta, w czym pomóc. Przez lata Marcin Małecki nie rozstawał się z garniturem i połyskiem skórzanych półbutów. Jego firma MCS do dziś świetnie prosperuje w dziedzinie szkoleń i pozyskiwania dotacji unijnych. Tam...

Drapieżnik na lodowej górze

Wymalowana złotą farbą twarz bohatera niniejszego tekstu bije z okładki. Do tego zestawienie bajecznych obrazków z jego życia. Cóż to? Zaledwie czubek góry lodowej. Nie będzie to zatem wstęp do historii o młodym multimilionerze, któremu z facjaty nigdy nie schodzi śnieżnobiały uśmiech i który co dzień rano budzi się radosny pod kołdrą wypchaną studolarówkami. Czubek góry lodowej oznacza, że nie wszystko złote, co się świeci. Że sesje na Instagramie to jedynie wyrwane z kontekstu klatki. Że pod powierzchnią wody w lodowej bryle są upór, szczęście, talent, mordercza praca, pomysł. Że w zimnym oceanie pływają też rekiny, wliczone w rachunek bycia złotym dzieckiem polskiego biznesu, jak go ochrzciły niektóre media, gdy okazało się, że Robert Gryn wskoczył do elity najbogatszych Polaków. — W życiu i biznesie jestem osobowością skrajną. To nieraz dobre, a nieraz bardzo złe. Myślę o tym, czy jest teraz świeży śnieg w Zermatt, by pojechać na heliskiing, naładować baterie i buchać kreatywnością w firmie. Nie zajmuje mnie polityka, nie wiem, kto i gdzie ma wpływy. Ale wiem, co to znaczy płacić wysoką cenę za stres i...

Puls Biznesu

Prawo / KKLW wygrywa z Itaką