W raporcie przeanalizowano programy relokacyjne 65 krajów na całym świecie. Firma - skoncentrowana na pomaganiu klientom w identyfikowaniu obywatelstwa i rezydencji przez programy inwestycyjne - wzięła pod uwagę istniejące przepisy i opinie ekspertów. Głównymi kryteriami były: koszty wizowe (opłaty za aplikację, wymagania dochodowe), korzyści wizowe (czas trwania, możliwość przedłużenia, ścieżka do obywatelstwa), jakość życia (opieka zdrowotna, bezpieczeństwo, zanieczyszczenie, klimat), ekonomia (koszty utrzymania, optymalizacja podatkowa, cena biurka coworkingowego) oraz technologie i innowacje.
Droga do obywatelstwa?
Analitycy wytypowali Hiszpanię jako najlepszą lokalizację. Znalazła się na szczycie rankingu dzięki m.in. nowej ustawie o startupach, zerowemu opodatkowaniu dochodów uzyskanych za granicą, przystępności cenowej, dostępowi do szybkiego internetu oraz środowisku sprzyjającemu innowacjom oraz rozwojowi technologii. Zaraz za krajem Półwyspu Iberyjskiego znalazła się Holandia.
Następne na liście były Norwegia, Estonia i Rumunia. Jedynym nieuropejskim krajem w pierwszej dziesiątce była Kanada (8 ósme miejsce), a dziesiąta była Francja.
Hiszpania i Holandia zyskały przewagę również dzięki oferowaniu posiadaczom wizy możliwości uzyskania zezwolenia na stały pobyt, dzięki której mogliby ubiegać się o obywatelstwo w dłuższej perspektywie.
Rozkwit możliwości dzięki pandemii
“Najbardziej wartym uwagi aspektem w raporcie jest dominacja krajów europejskich” - skomentowała Patricia Casaburi, szefowa Global Citizen Solutions. “Szczególnie uderza fakt, że 91 proc. z 65 aktywnych programów cyfrowych uruchomiono po wybuchu pandemii Covid-19, co świadczy o szybkiej reakcji na przechodzenie na pracę zdalną” - zauważyła.
Europa odpowiada za 35 proc. wszystkich oferowanych wiz dla cyfrowych nomadów, obie Ameryki za 38 proc., a Afryka 8 proc.
Ostatnie miejsca w rankingu zajęły Antigua i Barbuda oraz Aruba i Granada z powodu wysokich kosztów wiz i wymagań zarobkowych.