Mijający rok obfitował w emisje publiczne, zarówno memorandowe, jak i prospektowe. Wprawdzie wartościowo nie był to rok lepszy od poprzednich, gdy wysoką aktywnością wykazywał się Getin Noble Bank i swój program realizował PKN Orlen, ale na pewno inwestorzy mieli możliwość angażowania środków w bardziej różnorodne emisje. Tylko na podstawie zatwierdzonych przez KNF prospektów, oferty publiczne dla inwestorów detalicznych w 2015 r. prowadziły Best, Capital Park, Ghelamco, Getin Noble Bank, Kruk, Murapol, PCC Rokita i Polnord.
Większej liczbie emisji publicznych w 2015 r. towarzyszył wyraźny spadek marż, co było nie tylko skutkiem poprawy sytuacji finansowej przedsiębiorstw, ale szerszym trendem rynkowym. To zjawisko szczególnie interesujące jeśli wziąć pod uwagę, że jeszcze w I kwartale Rada Polityki Pieniężnej obniżyła stopy procentowe. Natomiast to co się dużym emitentom nie udało, to przekonanie inwestorów detalicznych do stałej stopy, choć trzeba też przyznać, że nikt poza Krukiem specjalnie nie podjął większych starań w tym kierunku. Reszta emisji stałokuponowych to oferty bezprospektowe małych firm o zupełnie innym profilu ryzyka, wycenianym na 8-10 proc. rocznie (wyjątkiem było OT Logistics z trzyletnim długiem na 5,4 proc.) oraz oferty PCC Rokita, który konsekwentnie stawia na stały kupon i niejako wychował sobie odbiorców emisji.
Nie sposób też pominąć wejścia w życie nowej ustawy o obligacjach (m.in. wprowadzenie instytucji zgromadzenia obligatariuszy), czy trwającej konsolidacji rynku windykacji. By nie sięgać daleko w głąb pamięci warto też wskazać upadłość SK Banku, który miał na Catalyst 75 mln zł długu podporządkowanego (praktycznie nie do odzyskania przez wierzycieli), a także dwucyfrowe rentowności na papierach Getin Noble Banku. Oba te zdarzenia nie pozostały też bez wpływu na wyraźny spadek notowań obligacji spółdzielczych.
I na koniec jeszcze jedna luźna uwaga. O ile z każdym kolejnym rokiem rynek korporacyjnego długu oraz sami inwestorzy stają się coraz dojrzalsi, to wielu emitentów obligacji relacje inwestorskie wciąż traktuje wyłącznie w hasłowo w ramach marketingu towarzyszącemu plasowaniu emisji.