Leasing. Umowa cywilno-prawna, w ramach której jedna ze stron (finansujący, leasingodawca) przekazuje drugiej stronie (korzystającemu, leasingobiorcy) prawo do korzystania z określonego dobra materialnego (przedmiotu umowy leasingu) na uzgodniony w umowie okres w zamian za ustalone opłaty ratalne, tzw. raty leasingowe. Przedmiotem umowy leasingu może być każda rzecz służąca działalności gospodarczej, o ile jest środkiem trwałym. Umowa musi być zawarta na piśmie.
Leasing operacyjny (bieżący). Rodzaj leasingu, w którym jego przedmiot jest zaliczany do składników majątkowych finansującego. Okres użytkowania jest zawsze krótszy od czasu całkowitego zużycia przedmiotu umowy. Leasingodawca ma prawo do dokonania odpisu amortyzacyjnego, czyli części wartości początkowej środka trwałego, którą podatnik zalicza do kosztów uzyskania przychodów w danym roku podatkowym. Raty leasingowe w całości zaliczane są do kosztów uzyskania przychodu przez korzystającego. Do każdej płatności doliczany jest VAT. Po zakończeniu umowy leasingobiorca ma możliwość wykupienia jej przedmiotu. Leasing operacyjny jest traktowany jako usługa.
Leasing finansowy (kapitałowy). W tej odmianie przedmiot umowy leasingu jest zaliczany do majątku leasingobiorcy, który dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Czas trwania umowy zależy od okresu amortyzacji danego środka trwałego. Korzystający jest zobowiązany do zapłaty z góry całego VAT wraz z odbiorem towaru. Leasing finansowy jest traktowany jako dostawa towarów. Umowa może, ale nie musi, zawierać klauzulę o wykupie przedmiotu leasingu po zakończeniu trwania umowy.
Leasing dewizowy. Leasing, w którym jednostką rozrachunkową są waluty zagraniczne.
Leasing zwrotny. Posiadacz określonego środka produkcji sprzedaje go firmie leasingowej, a następnie ten sam środek trafia do niego z powrotem na podstawie umowy leasingowej.
Leasing lewarowy. W tej formie leasingu obok leasingodawcy i leasingobiorcy występuje trzeci podmiot, tj. pożyczkodawca, który może sfinansować do 80 proc. wartości leasingu.
Leasing obsługiwany. W jego umowie zaznaczono, że po określonym terminie wypowiedzenia transakcja może być przerwana w każdym momencie.
Leasing pełny. Rodzaj leasingu, w którym kosztami obsługi, konserwacji, ubezpieczenia itp. przedmiotu leasingu obciążony jest finansujący.
Leasing czysty. W tym wypadku koszty obsługi, konserwacji, ubezpieczenia itp. przedmiotu leasingu obciążają korzystającego.
Leasing norweski. Charakteryzuje się bardzo wysoką wpłatą wstępną, jednorazowo wliczaną w koszty uzyskania przychodów. Natomiast raty leasingowe są niskie.
Leasing tendencyjny. Finansujący odkupuje od przyszłego leasingobiorcy prawo do użytkowania przedmiotu leasingu i pobierania z tego tytułu korzyści.
Leasing złotowy. Leasing, w którym wartość przedmiotu jest wyrażona w złotych. W polskiej walucie dokonuje się też wszystkich rozliczeń związanych z daną umową.
Poręczyciel. Podmiot występujący w umowach leasingowych tylko czasami. Jeśli leasingodawca ma wątpliwości co do kondycji finansowej i wiarygodności leasingobiorcy, to do zawarcia umowy dochodzi, kiedy korzystający przedstawi dodatkowe zabezpieczenie transakcji. Poręczycielem może być osoba fizyczna posiadająca duży majątek albo dobrze prosperująca firma.
Dzierżawa. Umowa, w której wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania na czas określony lub nieokreślony w zamian za umówiony czynsz. W przeciwieństwie do leasingu wydzierżawiającym może być osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Podmiotem umowy dzierżawy mogą być poza rzeczami także prawa. Dzierżawa może zostać zawarta w formie dowolnej, o ile czas jej trwania nie przekracza jednego roku.
Użyczenie. Umowa, na podstawie której użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu na czas oznaczony lub nieoznaczony na bezpłatne używanie określonej w umowie rzeczy. Forma zawarcia umowy jest dowolna. Zazwyczaj określa ona sposób używania rzeczy przez biorącego.