Nowa strategia pozwoli zdusić inflację

Grzegorz Wójtowicz: nowa strategia pozwoli zdusić inflację

Grzegorz Wójtowicz jest członkiem Rady Polityki Pieniężnej

Ostatecznym celem polityki pieniężnej jest zawsze niska inflacja lub jeszcze lepiej — stabilność cen. Sposób postępowania banku centralnego wybrany dla osiągnięcia tego celu określa się jako strategia polityki pieniężnej. Wśród głównych strategii wymienia się kontrolę poziomu kursu walutowego, kontrolę ilości pieniądza i bezpośrednią strategię inflacyjną. Ta ostatnia robi karierę w ostatnich latach w krajach takich, jak Nowa Zelandia (od 1990 roku), Kanada (1991), Wielka Brytania (1992), Szwecja (1993) i Hiszpania (od 1994 roku).

Bezpośrednia strategia zmniejszania inflacji została ustalona przez Radę Polityki Pieniężnej na lata 1999-2003. Ustalono, że wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych powinien obniżyć się do 8-8,5 proc. w 1999 r., a w 2004 powinien wynosić mniej niż 4 proc.

Do osiągnięcia tego celu stosowany będzie zestaw instrumentów umożliwiających elastyczne i skuteczne reagowanie, przede wszystkim: odpowiednie stopy procentowe wyznaczą minimalny i maksymalny poziom zmian stóp rynkowych; kurs walutowy z czasem zostanie upłynniony, a następnie ponownie usztywniony i włączony do europejskiego mechanizmu kursowego (ERM2); — operacje otwartego rynku umożliwią kontrolę płynności banków.

Skuteczność polityki pieniężnej będzie zależeć od wielu czynników: od dobrego rozpoznania związków i opóźnień czasowych między stosowanymi instrumentami a inflacją; osłabienia oczekiwań inflacyjnych, koordynacji z polityką fiskalną i dochodową; dostosowania do pojawiających się nowych zjawisk pieniężnych; odporności gospodarki na wstrząsy występujące na rynkach finansowych; i od wiarygodności zależnej od konsekwentnego obniżania inflacji.

Jeśli strategia ta powiedzie się, to za kilka lat powstaną dobre warunki do zrównoważonego wzrostu gospodarczego, dojdzie do rozwoju rynku finansowego, a gospodarka spełni europejskie kryteria niskiej inflacji, stabilnego kursu walutowego i niskiej stopy procentowej.