Aż do 1973 r. obowiązywał w Polsce sześciodniowy tydzień pracy
Sobota 21 lipca 1973 r. była dniem wyjątkowym. Władze PRL, z okazji przypadającego następnego dnia Narodowego Święta Odrodzenia Polski, dały obywatelom wolne. Aż do 1973 r. obowiązywał w Polsce sześciodniowy tydzień pracy. Od tamtego roku zaczęto wprowadzać wolne szóste dni tygodnia. Zrazu nieśmiało, zaledwie dwie soboty i za odpracowaniem, w kolejnym roku już sześć, od 1975 r. 12 w roku, a potem dwie i trzy soboty miesięcznie.
Ostatni z 21 postulatów Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego wzywał władze: „Wprowadzić wszystkie soboty wolne od pracy. Pracownikom w ruchu ciągłym i systemie 4-brygadowym brak wolnych sobót zrekompensować zwiększonym wymiarem urlopu wypoczynkowego lub innymi płatnymi dniami wolnymi od pracy”. Porozumień nie spełniono, od 1981 r. zwiększono jednak liczbę wolnych sobót — miały przypadać co drugi tydzień. Okres przejściowy przysparzał kłopotów np. szkołom, w których obowiązywały dwa plany lekcji — na pięcio- i sześciodniowy tydzień nauki. U schyłku PRL już prawie wszystkie soboty były wolne.
Podpis: Marcin Dobrowolski
