Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie obniża rating uczciwości wyborów prezydenta RP do poziomu Białorusi czy Rosji. Tamtejsi władcy już naprawdę nie muszą nakazywać arytmetycznych przekrętów, stworzony przez nich system po prostu wyklucza nawet pomyślenie o wyborze kogokolwiek innego. Dokładnie takie są założenia pseudokampanii prowadzonej w narodowej stacji, która środową pokazówkę zorganizowała na obraz teleturnieju „Jeden z dziesięciu”. Jedyna różnica polegała na niewyłączaniu graczom mikrofonów do końca audycji. Pytanie retoryczne — jakie treści możliwe są do przekazania w jednominutowych odpowiedziach na pięć pytań o politykę społeczną, zagraniczną, bezpieczeństwa, gospodarczą oraz ustrojową. 1 maja Andrzej Duda otrzymał jako kandydat — bez żadnego trybu i związku z obowiązkami urzędującego prezydenta — od TVP aż 2,5 godziny bezpłatnego czasu antenowego na statyczny „one man show”, w którym usiłował poprawić rekord słowotoku Fidela Castro.

Badania politologiczne i socjologiczne potwierdzają, że wielostronne debaty wyborcze nie mają żadnego sensu. W odróżnieniu od ważnych dwójkowych, które w medialnych demokracjach często rozstrzygają o wynikach wyborów. Za pierwsze w dziejach telewizji starcie tego typu uznaje się wyrównaną rywalizację o urząd prezydenta USA w 1960 r., gdy John Kennedy pokonał Richarda Nixona, notabene po aż czterech debatach. W Polsce o prezydenturze dwa razy rozstrzygnęły bez wątpliwości ekranowe pojedynki przed decydującą turą — w 1995 r. Aleksandra Kwaśniewskiego z Lechem Wałęsą, a w 2015 r. Andrzeja Dudy z Bronisławem Komorowskim. Według większości telewidzów w obu wypadkach pretendent wypadł lepiej niż urzędujący prezydent, co potwierdziło się w urnach.

Środowa debata w TVP była tylko atrapą podsumowania uczciwej kampanii. Jej termin 6 maja dopasowany został do pierwszej tury głosowania 10 maja, która przecież stała się nieaktualna już wiele tygodni temu. Władcy kraju przyjęli tę prawdę do wiadomości dopiero teraz i chaotycznie wykonują gwałtowne ruchy. Nikt z uczestników debaty wychodzących ze studia, łącznie z Andrzejem Dudą, nie miał pojęcia, kiedy, w jakim trybie i jakie karty z ich nazwiskami trafią do wyborców. Dlatego najbardziej obiektywnym jej podsumowaniem jest powyższy tytuł.