"Uchwała Sądu Najwyższego w sprawie kredytów frankowych, która miała zdarzyć się lata temu, a zdarzy się w najbliższy czwartek, jest mocno spóźniona i będzie budzić wątpliwości co do składu, w którym Sąd Najwyższy będzie procedował" – powiedział we wtorek na konferencji prasowej prezes Związku Banków Polskich Tadeusz Białek.
W czwartek Izba Cywilna Sądu Najwyższego ma odpowiedzieć na 6 pytań, jakie zostały postawione w styczniu 2021 r. przez Pierwszą prezes SN Małgorzatę Manowską. Pytania dotyczą kredytów frankowych i zostały skierowane do całego składu Izby Cywilnej SN.
"Te pytania były aktualne kilka lat temu, ale od tego czasu wszystkie tematy objęte tymi pytaniami zostały rozstrzygnięte. Podjęcie tej uchwały będzie mocno spóźnione, nie należy spodziewać się przełomu w orzecznictwie, bo wszystkie zawarte tam problemy zostały rozstrzygnięte przez TSUE i przez uchwałę Sądu Najwyższego w składzie siedmiu sędziów z maja 2021 r." – powiedział Tadeusz Białek.
Dodał, że na początku 2021 r., kiedy pytania zostały zadane, było duże oczekiwanie na stanowisko całej IC SN, jednak zamiast rozstrzygnięcia doszło do skierowania do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pytań prejudycjalnych, dotyczących składu izby. TSUE uznał to pytanie za niedopuszczalne, toteż Izba Cywilna może się zebrać, jednak – jak powiedział Tadeusz Białek – jej orzeczenie może budzić wątpliwości.
"Mamy uchwałę 9 sędziów Izby Cywilnej, którzy zapowiadają, że nie będą brać udziału w posiedzeniach z udziałem sędziów wadliwie powołanych do Sądu Najwyższego. Zwracają oni uwagę, że uchwała Izby Cywilnej nie przyczyni się do usprawnienia toku pracy sądów i że może doprowadzić do wtórnych rozbieżności, dotyczących mocy prawnej tej uchwały" – powiedział prezes ZBP.
Izby Cywilna w czwartek ma udzielić odpowiedzi na pytania, dotyczące kwestii prawnych związanych z kredytami frankowymi. Pytań jest 6. Pierwsze dotyczy tego, czy w razie uznania, że postanowienie umowy kredytu indeksowanego lub denominowanego odnoszące się do sposobu określania kursu waluty obcej stanowi niedozwolone postanowienie umowne i nie wiąże konsumenta, możliwe jest przyjęcie, że miejsce tego postanowienia zajmuje inny sposób określenia kursu waluty obcej wynikający z przepisów prawa lub zwyczajów. Kolejne dwa pytania będą aktualne, jeśli odpowiedź na pytanie pierwsze będzie negatywne, a brzmią "czy w razie niemożliwości ustalenia wiążącego strony kursu waluty obcej w umowie kredytu indeksowanego do takiej waluty umowa może wiązać strony w pozostałym zakresie" oraz "czy w razie niemożliwości ustalenia wiążącego strony kursu waluty obcej w umowie kredytu denominowanego w walucie obcej umowa ta może wiązać strony w pozostałym zakresie".
Pierwsza prezes Sądu Najwyższego zapytała także czy w przypadku nieważności lub bezskuteczności umowy kredytowej, w wykonaniu której bank wypłacił kredytobiorcy całość lub część kwoty kredytu, a kredytobiorca dokonywał spłat kredytu, powstają odrębne roszczenia z tytułu nienależnego świadczenia na rzecz każdej ze stron, czy też powstaje jedynie jedno roszczenie, równe różnicy spełnionych świadczeń, na rzecz tej strony, której łączne świadczenie miało wyższą wysokość. Kolejne pytanie dotyczyło tego, czy w przypadku nieważności lub bezskuteczności umowy kredytowej z powodu niedozwolonego charakteru niektórych jej postanowień bieg przedawnienia roszczenia banku o zwrot kwot wypłaconych z tytułu kredytu rozpoczyna się od chwili ich wypłaty. Wreszcie ostanie pytanie dotyczy sytuacji po orzeczeniu nieważności lub bezskuteczności umowy kredytowej - czy wówczas którejkolwiek ze stron przysługuje roszczenie o zwrot świadczenia spełnionego w wykonaniu takiej umowy, strona ta może również żądać wynagrodzenia z tytułu korzystania z jej środków pieniężnych przez drugą stronę.