W marskości u większości osób występują zaburzenia psychoruchowe, które przejawiają się zaburzeniami koncentracji i zmniejszoną szybkością reakcji na bodźce w otoczeniu. Encefalopatia wątrobowa jest przewlekłą chorobą, której początkiem jest minimalna encefalopatia bez zaburzeń świadomości, a końcem śpiączka wątrobowa.
Encefalopatia wątrobowa obejmuje całą gamę zaburzeń neurologicznych oraz psychiatrycznych, dotyczących sfery intelektualnej, poznawczej oraz osobowości.
Najprościej dzielimy ją na ukrytą i jawną. Jawna encefalopatia,
stopień 1 i wyżej, cechuje się widocznymi objawami neurologicznymi — zaburzeniami rytmu snu i czuwania, zapominaniem, trudnościami w liczeniu, pobudzeniem, euforią, słowotokiem. W stadium 2 występuje dezorientacja, zaburzenia osobowości, nieadekwatne zachowania, senność, splątanie, otępienie, urojenia. Chory ma problem z zadbaniem o siebie, płaceniem rachunków, wyrażaniem swoich myśli, zapominaniem podstawowych słów. Wraz z postępem choroby przestaje
rozpoznawać bliskie osoby oraz okolicę, w której mieszka, często się gubi, nie pamięta, jak wrócić do domu. Taka osoba przestaje być samodzielna, wymaga ścisłej opieki lekarskiej w warunkach szpitalnych i częstych wizyt kontrolnych.
Czy można wyleczyć encefalopatię wątrobową? Jedyną metodą całkowitego wyleczenia chorego jest przeszczep wątroby. W styczniu 2017 r. przeszczepiono wątrobę 37 chorym, podczas gdy w lutym wykonano już tylko 21 transplantacji tego
narządu — na przeszczep obecnie oczekuje 161 pacjentów i jest to grupa chorych, która w pierwszej kolejności powinna zostać poddana innowacyjnej terapii ryfaksyminą, trwającej minimum 6 miesięcy, wdrożonej i monitorowanej przez specjalistę hepatologa lub transplantologa.
Profesor Anatol Panasiuk jest autorem pierwszej polskiej monografii „Encefalopatia wątrobowa” wydanej w 2016 r. przez PZWL.