Diety i należności na rzecz osoby niebędącej pracownikiem za czas podróży nie obejmują celu tej podróży — tak wynika z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 kwietnia 2016 r. (sygn. II FSK 910/14). Zdaniem NSA zakresu znaczeniowego pojęcia „podróż” nie można rozciągnąć poza samo przemieszczanie się wysyłanej osoby i objąć nim również realizację celu podróży tej osoby, co otworzyłoby drogę do rozliczenia w ramach kosztów delegacji nie tylko wydatków na przejazdy, noclegi i diety, ale także innych wydatków, służących realizacji celu podróży.
Spór dotyczył opodatkowania dofinansowań przyznawanych lekarzom na pokrycie wydatków związanych z udziałem w konferencjach. NSA stwierdził, że aby zastosować zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy PIT, należność za czas podróży musi być bezpośrednio związana z odbywaniem podróży jako czynności przemieszczania się. Wydatki za czas podróży obejmują m.in. opłaty za bagaż, przejazd drogami płatnymi, miejsca parkingowe oraz inne niezbędne wydatki, wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży. Jednak kosztów uczestnictwa w konferencji naukowej nie można w opinii NSA uznać za wolne od podatku. Powyższy wyrok wpisuje się w funkcjonujący w orzecznictwie pogląd, iż pojęcia opisujące zwolnienia podatkowe należy interpretować ściśle.
Zwolnienie z PIT obejmuje diety i inne należności za czas podróży do wysokości określonej w odrębnych przepisach
(w rozporządzeniu MPiPS z 2013 r.). Jednak analiza wyroku NSA prowadzi do wniosku, iż w praktyce przepisy rozporządzenia mogą służyć także do kwalifikacji zwrotu kosztów podróży jako przychodu zwolnionego lub opodatkowanego. Tym samym zwrot wydatków innych niż wymienione w § 4 ust. 2 rozporządzenia, może zostać uznany za opodatkowany przychód osoby niebędącej pracownikiem.
W przeszłości fiskus niejednokrotnie zajmował stanowiska korzystniejsze dla podatnika, wskazując między innymi, że kwoty wypłacane na pokrycie wstępu na konferencję, kongres lub zjazd korzystają ze zwolnienia z opodatkowania PIT. Jednak aktualne stanowisko NSA może spowodować ujednolicenie i zaostrzenie stanowiska organów podatkowych w omawianym zakresie.