Czy tradycja to powtarzanie dawnych zwyczajów, czy może ich przełamywanie zgodnie z nowymi pomysłami i technologią? Odpowiedzi na to pytanie poszukiwał Włoch Mario Incisa della Rocchetta. Stworzył legendę poprzez twórcze przekroczenie tradycji. Będąc miłośnikiem doskonałych czerwonych win z Bordeaux, eksperymentował z uprawą cabernet sauvignon w Toskanii. Region ten szczycił się jednak uprawą lokalnych szczepów sangiovese. Minęło kilkanaście lat, nim nowatorski pomysł Mario odniósł sukces. Z pomocą enologa, związanego ze słynną rodziną Antinorich, posadził on winorośl na parceli o nazwie Sassicaia („sasso” – kamień).
Tak nazwane wino po raz pierwszy trafiło na rynek w 1968 roku. Zdobyło sławę pod koniec lat 70., wygrywając w ciemno w prestiżowym konkursie magazynu „Decanter” z winami z 11 państw. Choć zachwycało krytyków, prawnie musiało być oznaczane jako wino stołowe, ponieważ nie spełniało konserwatywnych wymogów lokalnego winiarstwa. Dopiero w 1994 roku rozluźniono regulacje prawne i Sassicaia otrzymała miano DOC – wina z apelacji. Wtedy już termin „supertoskan”, użyty pierwszy raz w odniesieniu do Sassicai, był symbolem nowej fali włoskiego winiarstwa.