Bogaci się bogacą, a biedni stają jeszcze biedniejsi. To nie nowość, ale obliczenia opublikowane przez Oxfam, konfederację 17 organizacji charytatywnych działających w 90 krajach, robią wrażenie. Oxfam opublikował swój raport niemal w przeddzień rozpoczęcia Światowego Forum Ekonomicznego w Davos. Termin nie jest przypadkowy, bo właśnie tam zjadą się możni i bogaci współczesnego świata. Oxfam zaapelował do ekonomicznej elity, by podjęła kroki przeciwdziałające rosnącej fali nierówności. Oxfam twierdzi w swoim raporcie, że skrajna nierówność ekonomiczna jest niepokojąca z wielu powodów: jest moralnie wątpliwa, może mieć negatywny wpływ na wzrost gospodarczy i redukcję ubóstwa, a także mnożyć problemy społeczne.
Organizacja alarmuje, że skala koncentracji bogactwa wzrasta. W rękach 85 osób jest tyle bogactwa, ile ma 3,5 mld ludzi na świecie, czyli 1,69 bln USD, a prawie połowa światowego bogactwa jest w posiadaniu zaledwie 1 proc. ludności. Najbogatsi ludzie świata, czyli wspominany 1 proc., posiadają majątek na poziomie 110 bln USD, czyli 65 razy więcej niż połowa ludzkości. Siedem na dziesięć osób żyje w krajach, w których nierówność ekonomiczna wzrosła w ostatnich 30 latach. Oxfam przypomina, że w samym tylko poprzednim roku na świecie przybyło 210 miliarderów, którzy dołączyli do grupy 1426 takich osób. Badaniami ubóstwa zajmują się też inne instytucje. Instytut Gallupa przeprowadził niedawno badania w 131 krajach świata. Okazało się, że 20 proc. globalnych dochodów gospodarstw domowych trafia do 3 proc. najbogatszych ludzi. Tyle samo do wykorzystania ma 54 proc. najuboższej ludności. Największe nierówności zaobserwowano w biednych krajach Afryki Subsaharyjskiej i we wschodniej części Azji. Na tych obszarach po 20 proc. dochodów przypada na 2 proc. najbogatszych i około 60 proc. najuboższych.
W Europie badany wskaźnik wyniósł odpowiednio 5 proc. i 48 proc. Co więcej, aż 69 proc. ludności w Afryce Subsaharyjskiej żyje za mniej niż 2 USD dziennie. Poniżej progu 1,25 USD jest tam 54 proc. ludności. Dla porównania: w Europie jest to odpowiednio 2 proc. i 1 proc., a w Australii i Nowej Zelandii za 1,25 USD dziennie musi żyć mniej niż 1 proc. ludności.