Duńczycy zaczynają tęsknić za Polakami

Marek Druś
email @mocnospi
opublikowano: 30-01-2018, 10:57
aktualizacja: 30-01-2018, 11:03

Nie tylko Brytyjczycy narzekają na nagły spadek liczby dostępnych pracowników z Europy wschodniej, m.in. z Polski. Zaczynają za nimi także tęsknić przedsiębiorcy z Danii.

Poprawa standardów życia w krajach Europy wschodniej spowodowała mniejszy napływ pracowników z tego regionu do Danii. To oznacza problemy dla miejscowych przedsiębiorców w sytuacji coraz bardziej odczuwalnego braku rąk do pracy. Helge Pedersen, główna ekonomistka banku Nordea w Danii wskazuje, że wzrost wynagrodzeń w ciągu ostatnich pięciu lat wyniósł ok. 2 proc. rocznie. Bez napływu pracowników zagranicznych mógłby sięgać aż 4,5 proc. rocznie. Tymczasem Konfederacja Duńskiego Przemysłu alarmuje, że prawie 40 proc. jej członków ma problem ze znalezieniem wykwalifikowanych pracowników. W tym tygodniu Konfederacja Duńskich Pracodawców zaapelowała do rządu, aby rozpoczął działania mające na celu zachęcić do przyjazdu zagranicznych pracowników. Wskazała, że już co czwarta firma w branży budowlanej musi rezygnować z kontraktów, bo nie ma wystarczającej liczby ludzi. Podkreśliła, że tak naprawdę wszystkie branże duńskiego przemysłu mają problem z brakiem rąk do pracy. Karen Haekkerup  z Duńskiej Rady Rolnictwa i Żywności powiedziała, że jej członkowie skarżą się na „całkowity brak pracowników”.

Dania
Zobacz więcej

Dania fot. Bloomberg

- Jeśli pracownicy ze wschodniej Europy pojadą do domu, będziemy potrzebować kogoś, kto zajmie te miejsca pracy. Inaczej stracimy zamówienia i nie zdołamy zwiększyć eksportu – powiedziała podkreślając, że nadszedł czas, aby politycy zaczęli działać w tej sprawie.

© ℗
Rozpowszechnianie niniejszego artykułu możliwe jest tylko i wyłącznie zgodnie z postanowieniami „Regulaminu korzystania z artykułów prasowych” i po wcześniejszym uiszczeniu należności, zgodnie z cennikiem.

Podpis: Marek Druś, Bloomberg

Być może zainteresuje Cię też:

Polecane

Inspiracje Pulsu Biznesu

Już mi niosą suknię z welonem

Suknię ślubną sprowadzono aż z Paryża, rodzinny dom przybrano białymi kwiatami. Przyszli małżonkowie byli piękni i młodzi. A jednak panna młoda niemal w ostatniej chwili zrezygnowała z ceremonii. Zerwała zaręczyny, nie zwracając uwagi na protesty rodziny i rozpacz niedoszłego męża... Scena jak z filmu, ale rozegrała się naprawdę. Dziś Katarzyna Stangrecka, młoda bizneswoman i szczęśliwa mężatka, doradza na swoim wideoblogu „Na ostatni guzik” — jednym z pierwszych o tej tematyce w Polsce — jak przygotować się do ślubu, i organizuje przyjęcia weselne w hotelu Otomin niedaleko Gdańska. Jest jego współwłaścicielką i menedżerką. Obrączki z kamienia Blog prowadzi od ponad roku. Zaczęła od wideofilmików z przygotowań weselnych w hotelu. — Pokazywałam na przykład, jak udekorować tort, jak przystroić stoły, jakie wybrać kwiaty. Wciągnęło mnie to bez reszty. Wyprawiłam już 120 wesel. Nieraz urządzam po trzy dziennie, wtedy naprawdę jest dużo roboty, ale zawsze znajduję czas na to, żeby coś wrzucić na blog — mówi Katarzyna Stangrecka. Hotel Otomin to miejsce znane w Trójmieście z tego, że można tam zorganizować...

Biznes jest jak boks

Bracia Paweł i Karol Wojciechowscy to właściciele Noble Lashes, powstałej w 2013 r. firmy zajmującej się sprzedażą sztucznych rzęs oraz prowadzeniem szkoleń dla przyszłych stylistek. Jak sami przyznają, wejście w branżę kosmetyczną nie było dla nich proste. — Jako, że jesteśmy mężczyznami, na początku nie widzieliśmy nawet różnicy pomiędzymaskarą a eyelinerem. Wiedzieliśmy jednak jedno — efekt przedłużonych rzęs był zachwycający. Dlatego byliśmy przekonani, że nasz pomysł na biznes wypali — opowiada Paweł Wojciechowski. Od momentu wejścia na rynek ich firma zaczęła szybko się rozwijać. Produkty z początku mieściły się w jednej szafie, a już po sześciu miesiącach bracia musieli zainwestować w sieć magazynów. Obecnie Noble Lashes ma sieć sklepów stacjonarnych, które są zlokalizowane w kilku największych miastach Polski (m.in. w Krakowie, Warszawie, Bydgoszczy i Poznaniu). Za granicą, m.in. w Holandii i Portugalii, firma ma sieć wyłącznych dystrybutorów. W przyszłości Paweł i Karol Wojciechowscy planują rozwinąć swoją działalność także poza granicami Unii Europejskiej. W wolnej chwili bracia oddają się...

A serce rzucam za przeszkodę

Andrzej Wodzyński, właściciel Ceramiki Tubądzin, wierzy, że w starciu z rynkiem jego pomysł na biznes będzie jak skała. Osią receptury jest ilasta skała osadowa, nieraz grzęźliśmy w niej po kostki. Jak na skałę jest zupełnie licha, miękka, tłusta, ale jednocześnie pożądana jako źródło dobrobytu od kilkudziesięciu wieków. Z niej właśnie powstają płytki ceramiczne, w których produkcji polskie firmy radzą sobie wcale nieźle na europejskiej scenie. Branie na towar było niemal od zawsze, historycy dogrzebali się ozdabianych terakotą pałaców z czasów sięgających 2-3 tysięcy lat przed narodzeniem Chrystusa. Przepis na płytkę ceramiczną z pozoru jest banalny: trochę składników prosto z ziemi, a po ulepieniu odpowiedniej formy wizyta w piecu. Jednak dla Andrzeja Wodzyńskiego ceramika w tej formie jest już passe. Bo teraz do ilastej mazi dodaje ekstra składniki — marketing i design, wyrywając się z kręgu marketowych promocji. Ryzykuje całym majątkiem, wykupując udziały współwłaścicieli Ceramiki Tubądzin i rzucając wyzwanie regionalnym tuzom oraz zastępom hiszpańskich i włoskich fabryk. Zresztą robi to zgodnie z...

Puls Biznesu

Świat / Duńczycy zaczynają tęsknić za Polakami