W ubiegłym tygodniu wynikająca z notowań na rynku terminowym oczekiwana za rok stawka 3-miesięcznego WIBORu przekraczała o 23 punkty bazowe stawkę bieżącą. To oznacza, że rynek dyskontuje obecnie wysokie prawdopodobieństwo cięcia w ciągu 12 miesięcy stóp procentowych o 25 punktów. Choć jeszcze pod koniec listopada w dużej części zdyskontowana była redukcja o 50 punktów, to jednak rynek jest tak rozchwiany, że w pewnym momencie różnica między oprocentowaniem z kontraktów a bieżącym zmniejszyła się do poniżej 10 punktów, co oznaczałoby niewielkie szanse na jakiekolwiek łagodzenie polityki.
Przyczyna takiego zachowania rynku to wyjątkowo ostrożne wypowiedzi kandydatów PiS do Rady Polityki Pieniężnej. Jerzy Żyżynski i Grażyna Ancyparowicz przyznali, że obniżki stóp niekoniecznie wsparłyby gospodarkę, choć w październiku ekspert gospodarczy PiS Henryk Kowalczyk zapowiadał, że w najbliższych miesiącach do Rady wybrani zostaną ekonomiści o gołębich zapatrywaniach. Tymczasem minister finansów Paweł Szałamacha zapewnił, że nie ma planów zmiany mandatu NBP.
- Od wypowiedzi Henryka Kowalczyka minęło trochę czasu i inwestorzy zaczęli sądzić, że nowi członkowie RPP będą chcieli zacząć budować swoją pozycję na kolejne sześć lat, więc nie będą łatwo sterowalni. Ostatnie dane są naprawdę dobre, a gospodarka się rozwija, więc może się okazać, że obniżki nie będzie wcale – komentował strateg rynku stopy procentowej w banku Pekao Arkadiusz Urbański.
Ograniczenie oczekiwań obniżki stóp nie pozostaje bez korzystnego wpływu na rynki złotego i obligacji. Notowania euro schodzą we wtorek poniżej pułapu 4,24 zł i są już o ponad 13 groszy niższe od szczytu sprzed tygodnia. Jednocześnie stabilizuje się rynek obligacji.
Skala oczekiwanych w ciągu 12 miesięcy obniżek stóp jako różnica między oprocentowaniem kontraktów na przyszłą stopę procentową i obecną stawką na rynku międzybankowym. Źródło: Bloomberg.
