Kolejne dwudniowe posiedzenie RPP nie przyniosło zaskoczenia. Rada po raz kolejny pozostawiła stopy procentowe na niezmienionym poziomie, tj., 6,75%. Nic też wcześniej nie wskazywało, że decyzja może być inna.
Przede wszystkim na horyzoncie nadal mamy do czynienia z zacieśnianiem polityki pieniężnej ze strony największego naszego „partnera” handlowego jakim jest strefa euro. 2 lutego ECB zdecydował się podnieść główną stopę o kolejne 50 pkt bazowych do 3%. Jest to najwyższy wynik od 2008 r., a nadal jest perspektywa na dalsze zacieśnianie polityki monetarnej w strefie. Podobną drogą kroczy amerykański FED. 1 lutego stopa procentowa w USA została podwyższona o 25 pkt bazowych do 4,75%. To z kolei rekord od 2007 r.
Spełnia się jeszcze jedna przesłanka, która oddala perspektywę podwyżki stóp. Polska gospodarka zwalnia. Może nie dzieje się to w spektakularny sposób, ale w danych widoczne jest osłabienie gospodarze.
Rada Polityki Pieniężnej nie chce również „grać” na dalsze pogorszenie nastrojów społecznych. Te są od dłuższego czasu bardzo minorowe, a podwyższenie stóp procentowych mogłoby je jeszcze bardziej pogorszyć.
Ciągle aktualny pozostaje scenariusz wyborczej obniżki stóp na wrześniowym posiedzeniu. Być może jednak rządzący zdecydują się na bardziej odważniejszy i szczodry ruch w postaci uruchomienia kolejnych wakacji kredytowych.
