Pracownicy w większości mają satysfakcję z pracy, którą wykonują – wynika z badania opublikowanego przez firmę Gi Group. Obecną pracę chwali sobie aż 71,7 proc. badanych. Natomiast jej utraty boi się 27,7 proc. W minionym roku takie obawy miało więcej, bo 34,6 proc. Polaków. O zatrudnienie jest spokojnych aż 54,2 proc. respondentów.
Pozytywnych nastrojów w firmie nie zakłócił nawet konflikt w Ukrainie. Aż 61 proc. ankietowanych nie obawia się utraty pracy z tego powodu, a tylko 17 proc. ma odmienną opinię. Widać jednak pewne rozbieżności ze względu na płeć – utraty pracy częściej nie boją się mężczyźni (65 proc.) niż kobiety (57 proc.).
Z badania wynika, że pozytywne myślenie o obecnej pracy nie wyklucza rozważań o nowej. Ponad jedna trzecia pracujących Polaków planuje zmianę miejsca zatrudnienia w ciągu dwóch lat.
– Widać, że takie osoby są bardzo zmotywowane. Aż 53,2 proc. pracowników przewidujących utratę pracy lub jej zmianę już teraz szuka nowej, a 61,3 proc. jest gotowych się przekwalifikować – komentuje Marcos Segador Arrebola, prezes Gi Group.
Jako główny powód zmiany pracy badani najczęściej wskazują zbyt niski poziom wynagrodzeń (43,1 proc.). Rośnie jednak także znaczenie czynników pozafinansowych, takich jak chęć samorealizacji (34,6 proc.), słabe możliwości rozwoju (28,8 proc.) czy brak perspektywy awansu (28 proc.).
– To powinna być lampka ostrzegawcza dla pracodawców. Muszą oni wiedzieć, że zwiększanie wynagrodzeń nie będzie jedyną skuteczną metodą utrzymania pracowników – mówi dr hab. Łukasz Sienkiewicz, profesor Politechniki Gdańskiej, prezes Instytutu Analiz Rynku Pracy.
Jego zdaniem, aby zachęcić ludzi do pozostania w firmie, trzeba kompleksowych rozwiązań, które obejmują programy umożliwiające samorealizację, rozwój kariery, a także budujące poczucie sensu pracy oraz wspierające autonomię i well-being kadry.
Na chęć kontynuacji zatrudnienia w dotychczasowej firmie według pracowników może wpłynąć – oprócz wymienionych wyżej aspektów – poprawa atmosfery (70,1 proc.) i wprowadzenie elastycznych godzin pracy (60,7 proc.). Mniej istotne w porównaniu do ubiegłych lat jest znaczenie opieki medycznej i programów emerytalnych.