Recenzje
Brian Tracy, Frank M. Scheelen
Osobowość lidera
Uwielbiam książki Briana Tracy, bo jego sposób dopieszczania czytelniczego ego nie ma sobie równych. Autor zwykle bazuje na nieco wyświechtanych prawdach typu: jak zechcesz, to wszystko możesz, wiara góry przenosi, nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe i tak dalej. Prezentowaną książkę zaliczam do kosmetyki psychologicznej, bo zawiera bardziej recepty na polerowanie rzeczywistości niż na jej kreowanie..
Już na początku drugiego rozdziału — prawdziwa frajda. Jesteś unikatem — mówią autorzy — w całym kosmosie nie ma drugiego takiego egzemplarza. Dobra wiadomość, tylko co mi z tego. Jeśli nie pozostawię organicznych śladów na miejscu zbrodni, to pies z kulawą nogą nie zainteresuje się moją wyjątkowością. Bezdomny na Centralnym, bezrobotny czy sponiewierany przez medycynę pacjent też są niepowtarzalni, lecz nic pozytywnego ani dla nich samych, ani dla świata z tego faktu nie wynika.
Nie sposób przy tej okazji nie zwrócić uwagi na zagrożenie, jakie niesie przesłanie autorów i cała teoria pozytywnego myślenia, którego jest pochodną. Człowiek, którego dotknęło niepowodzenie czuje się winny. Rodzice, widząc własne dziecko niszczone przez nałogi czy też siedzące na ławie oskarżonych, zadają sobie zawsze to samo pytanie: gdzie popełniliśmy błąd. Można ich w tym poczuciu winy dodatkowo utwierdzić, podsuwając prezentowaną książkę, w której pierwsza reguła przybliżająca do sukcesu brzmi: „Jeśli chcesz mieć lepsze dzieci, bądź lepszym rodzicem”. Pozostałe reguły są równie sympatyczne co bałamutne: „Ty sam wyznaczasz granice swojej wolności, sam ustalasz prawdziwe ramy tego, kim jesteś lub co robisz”. Budujące, można to wywiesić w urzędzie pracy w Białymstoku.
Na tej samej zasadzie codziennie powtarzam sobie przed lustrem, że jestem piękna i ani razu urody mi od tego nie przybyło. Książkę jednak warto przeczytać.
Wydawca: Studio Emka
Recenzent:
Grażyna Sobolewska