Agencja od 2007 r. utrzymuje ocenę Polski na niezmienionym poziomie. Puls Biznesu prognozował, że S&P nie podwyższy nam ratingu, jednak wszystko przemawia za tym, że powinien być on wyższy, czego potwierdzeniem jest podwyższenie perspektywy.
A fakty mówią same za siebie. Wzrost PKB był w ubiegłym roku niemal dwa razy większy niż w 2013 r. i wyniósł 3,3 proc., do czego przyczynił się silny popyt wewnętrzny i wzrost inwestycji, a to przełożyło się na spadek deficytu budżetowego.
Polska jest objęta procedurą nadmiernego deficytu od 2009 r., chociaż w ubiegłym roku została ona zawieszona. Rząd w ostatnich latach sukcesywnie obniżał deficyt, który w tym roku powinien spaść poniżej 3 proc. PKB. Minister finansów uważa, że taki scenariusz pozwala oczekiwać zdjęcia z Polski unijnej procedury w połowie 2016 r.
Na tle krajów z regionu, z którymi jesteśmy najczęściej porównywani, pod względem ratingu jesteśmy średniakiem. Polska jest lepiej oceniana niż Węgry, ale gorzej niż Czechy i Słowacja. Zdaniem ekspertów, nawet jeżeli w tym roku nie dogonimy w ratingu południowych sąsiadów, możemy liczyć na dobrą cenzurkę. Agencje powinny docenić zarówno relatywnie wysokie tempo wzrostu naszego PKB, jak i wysiłki na rzecz utrzymania dyscypliny finansowej.
Ratingowy alfabet
Agencje ratingowe w ocenach dla krajów posługują się oznaczeniami literowymi (od AAA do D) dla określenia poziomu wiarygodności kredytowej. Literom może towarzyszyć znak plus lub minus, co oznacza odpowiednio podwyższenie lub obniżenie oceny. Dwie podstawowe kategorie to rating inwestycyjny i spekulacyjny, zwany też śmieciowym. W pierwszej grupie mieszczą się cztery szczeble: AAA, AA, A i BBB — obligacje krajów o takiej ocenie uznawane są za wiarygodne, z bardzo niskim ryzykiem nieterminowej obsługi zobowiązań. Ratingi między BB a D określane są jako spekulacyjne — zalecane dla tych, którzy lubią podejmować duże ryzyko. Ocena C oznacza, że kraj może mieć kłopoty ze spłatą długu, a D — że jest bankrutem.