Przekrojowa wystawa „Surrealizm. Inne mity” to okazja do zgłębienia surrealistycznych tendencji w sztuce polskiej ostatniego stulecia. Głównym celem ekspozycji jest wyjście poza konwencjonalne spojrzenie na surrealizm jako historyczny ruch z określonymi ramami czasowymi, a zastąpienie go postrzeganiem jako zjawiska o globalnym, łączącym i różnorodnym charakterze.
– Inicjatywę zorganizowania wystawy podjęliśmy w związku ze stuleciem pierwszego „Manifestu surrealizmu” Andre Bretona. W wielu krajach Europy w związku z tą rocznicą odbywają się wystawy, sesje naukowe i wiele ciekawych wydarzeń ukazujących surrealizm jako zjawisko globalne, inkluzywne i różnorodne – mówi Agnieszka Rosales Rodrigez, p.o. dyrektora Muzeum Narodowego.
Na wystawie można zobaczyć m.in. prace Zbigniewa Dłubaka, Zdzisława Beksińskiego, Erny Rosenstein, Władysława Hasiora, Marii Anto, Alfreda Lenicy, Teofila Ociepki, Jerzego Kujawskiego, Urszuli Broll, Goshki Macugi i Zbigniewa Makowskiego, czyli artystów, których nazwiska na stałe wpisały się w dzieje polskiego surrealizmu. Szerszego kontekstu nadają ekspozycji dzieła znanych zagranicznych twórców, takich jak: Max Ernst, Wifredo Lam i Roberto Matta.
Prezentowane dzieła pochodzą z kolekcji MNW lub zostały wypożyczone z innych muzeów polskich, m.in. z Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Fotografii w Krakowie i Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem, oraz zagranicznych: Centre Georges Pompidou w Paryżu, Tate Modern w Londynie, Moderna Museet w Sztokholmie, Museo Reina Sofía w Madrycie i Národní galerie w Pradze.
Narrację wystawy rozpoczynają prace z dwudziestolecia międzywojennego, a kończą dzieła twórców związanych z założonym w latach 50. XX wieku międzynarodowym ruchem Phases. Historyczną narrację uzupełnią prace twórczyń i twórców współczesnych. Na ekspozycji można zobaczyć typowe techniki surrealistyczne, takie jak dekalkomania, surrealistyczne przedmioty, a także wybór surrealistycznej fotografii. Kuratorką wystawy jest Hanna Doroszuk.