Narodowy Fundusz Inwestycyjny PIAST SA - Stanowisko NFI "PIAST" SA w sprawie sprzedaży przez Fundusz akcji spółki pod nazwą Firma Chemiczna Dwory SA

Impuls, potrzeba, analiza i wreszcie konkretne działanie – tak zaczęła się historia przedszkola sensorycznego „Plastynka” w Łodzi. Małgorzata Lotko, doświadczona terapeutka i mama, opowiada o swojej drodze do stworzenia placówki, która stawia na indywidualne podejście, małe grupy, kontakt z rodzicami i realne wsparcie dla dzieci – zarówno tych wysoko wrażliwych, jak i neurotypowych z trudnościami. Pani Małgorzato, od czego zaczęła się Pani droga do stworzenia innowacyjnej placówki, jaką jest przedszkole sensoryczne?Na początku był impuls. Podczas jednej z terapii rozmawiałam z mamą dziecka, które miało duży problem z funkcjonowaniem w przedszkolu – dziecko było wysoko wrażliwe i zupełnie nie odnajdywało się w dużej grupie. Ta rozmowa mnie poruszyła. Zaczęłam więcej analizować i rozmawiać z innymi rodzicami. Zrozumiałam, że brakuje czegoś pomiędzy przedszkolem publicznym a integracyjnym – placówki, która byłaby bardziej kameralna i lepiej dopasowana do potrzeb wrażliwych dzieci. Małgorzata Lotko FOT. ARC W przedszkolach publicznych w grupach bywa nawet 28 dzieci. W integracyjnych – około 20, z czego część to dzieci z orzeczeniem. Dzieci wysoko wrażliwe giną w takich warunkach. Rodzice też często nie mają gdzie szukać pomocy. Rozmowa z wychowawcą? Czas ograniczony. Konsultacje? Niewystarczające. Brakowało miejsca, gdzie rodzice mogliby poczuć się zaopiekowani, a dziecko faktycznie zauważone.Brakuje miejsc kompleksowych, takich jak centra terapeutyczne, gdzie dziecko może dostać pełne wsparcie w jednym miejscu. Takie modelowe placówki są rzadkie, a zapotrzebowanie rośnie. Widzimy to codziennie.Kto tworzy zespół „Plastynki”?Mamy trzy dziesięcioosobowe grupy. W każdej grupie pracuje nauczyciel i asystent – czyli łącznie 6 osób na stałe. Poza tym zatrudniamy: logopedę, neurologopedę, trzech terapeutów integracji sensorycznej, dwóch psychologów i dwóch pedagogów specjalnych. Część z nich pracuje na część etatu, ale kluczowe dla mnie było to, by każdy specjalista miał odpowiednie doświadczenie.Co według pani najbardziej wyróżnia „Plastynkę” na tle innych przedszkoli?Na pewno małe grupy i duża dostępność kadry dla rodziców. Rodzic może codziennie napisać, zadzwonić, dopytać – jesteśmy bardzo otwarci. Kolejna rzecz to wyposażenie – sensoryczne pomoce dydaktyczne, piłki do siedzenia, kołderki obciążeniowe. Każde dziecko jest inne i my to uwzględniamy. Dostosowujemy się do potrzeb – zarówno tych bieżących, jak i nowych, które pojawiają się wraz z przyjściem nowych dzieci.Ogromną rolę odgrywa również świadomość kadry – to, że nie szufladkujemy dzieci, nie przypinamy im łatek. Zamiast tego szukamy, rozmawiamy z rodzicami, obserwujemy, kierujemy do specjalistów, jeśli potrzeba – do poradni psychologiczno-pedagogicznej, psychiatry. Nawet jeśli dziecko nie ma diagnozy, a widzimy, że coś się dzieje, to nie zostawiamy tego.Wioleta Chorąży