Kwestionowanie klasyfikacji taryfowej może pozbawić wsparcia. Są na to sposoby.
Uzyskanie refundacji do eksportu przetworzonych produktów spożywczych przewidzianych w ramach unijnej Wspólnej Polityki Rolnej wiąże się z przejściem skomplikowanej procedury.
Kilka etapów
Po pierwsze, należy zarejestrować się w Centralnym Rejestrze Przedsiębiorców Agencji Rynku Rolnego. Po drugie, konieczne jest uzyskanie autoryzacji do rejestrowania receptur, a następnie zarejestrowanie receptury na produkt zawierający refundowane składniki.
Potem przychodzi kolej na złożenie wniosku o przyznanie świadectwa refundacji, określającego wartość towarów, których to dotyczy. Wraz ze świadectwem refundacji konieczne jest złożenie gwarancji. Ich celem jest zapewnienie Agencji Rynku Rolnego, że zobowiązania wynikające z mechanizmu refundacyjnego będą wypełniane przez jego uczestników.
Podstawą wypłaty refundacji jest dotrzymanie przez eksportera określonego terminu wywozu towarów oraz otrzymanie przez Agencję Rynku Rolnego odpowiedniej dokumentacji celnej, która będzie to potwierdzać (wniosek o refundację oraz egzemplarz kontrolny dokumentu potwierdzającego wywóz z obszaru celnego UE — dokument T5).
Mogą zakwestionować
Jednak nie zawsze eksport towarów kwalifikujących się do refundacji równa się automatycznej wypłacie dopłaty. Zanim eksporter otrzyma środki pieniężne z tytułu refundacji, musi być przygotowany na kontrolę ukierunkowaną na zgodność wywiezionego towaru z towarem zadeklarowanym na zgłoszeniu celnym SAD i we wniosku o refundację.
Jednym z najczęstszych powodów wstrzymywania refundacji jest kwestionowanie przez władze celne klasyfikacji taryfowej wywożonych produktów rolnych. W takiej sytuacji, nie tylko refundacja nie jest wypłacana, ale również zabezpieczenie, które zostało złożone przez przedsiębiorcę, jest zatrzymywane przez Agencję Rynku Rolnego.
Aby zapobiec takim sytuacjom, niezbędne jest wcześniejsze uzyskanie od władz celnych oficjalnej opinii potwierdzającej klasyfikację taryfową danego towaru, tzw. Wiążącej Informacji Taryfowej (WIT).
Decyzja
Wiążąca Informacja Taryfowa (ang. — Binding Tariff Information — BTI) jest decyzją wydawaną przez upoważniony organ celny w każdym państwie członkowskim UE. W Polsce jest nim Dyrektor Izby Celnej w Warszawie.
WIT jest decyzją administracyjną, która od daty jej wydania przez okres sześciu lat jest wiążąca zarówno jej posiadacza, jak i władze celne ze wszystkich krajów wspólnoty. Potwierdza ona w sposób ostateczny klasyfikację taryfową danego produktu lub towaru.
Jest ona najlepszym sposobem zabezpieczenia się przed zakusami ze strony władz celnych do odmiennego interpretowania przepisów związanych z klasyfikacją i w konsekwencji — negowania stosowanego kodu taryfy celnej przez eksportera zainteresowanego otrzymaniem refundacji rolnych.
Należy również wspomnieć, że posiadanie Wiążącej Informacji Taryfowej, choć pomaga zapobiec ewentualnym sporom z administracją celną czy Agencją Rynku Rolnego, nie jest obowiązkowe w przypadku ubiegania się o refundacje eksportowe.
Biorąc jednak pod uwagę ryzyko utracenia planowanych korzyści z tytułu refundacji oraz konfiskatę złożonego zabezpieczenia, każdy eksporter towarów podlegających refundacji eksportowej powinien poważnie rozważyć uzyskanie WIT od władz celnych.
Agnieszka Ryszka konsultant PricewaterhouseCoopers
Roman Rosiak menedżer PricewaterhouseCoopers