Oto przepis na poprawę zysków: użyj tańszego pieniądza, aby kupić różne aktywa. To sedno tego, co określa się mianem walutowego carry trade. Inwestorzy wykorzystują różnicę w stopach procentowych między dwoma krajami, aby pożyczyć tam, gdzie stopa jest niska i zainwestować tam, gdzie jest wysoka. Carry trade są szczególnie popularne, gdy banki centralne w różnych częściach świata prowadzą rozbieżną politykę pieniężną, ponieważ jeden kraj może walczyć z inflacją, podczas gdy inny stara się pobudzić wzrost.
1. Skąd nazwa carry trade?
W języku finansowym „carry” aktywów to zwrot uzyskany z ich posiadania. Tak więc carry trade polega na zakupie waluty i „przenoszenie” jej, aż inwestor osiągnie zysk.
2. Jak to działa?
Zgodnie z teorią ekonomii strategia ta nie powinna w ogóle działać. Wysokie stopy procentowe powinny oznaczać, że kraj ma słabe podstawy ekonomiczne lub wyższą inflację, a zatem jego waluta powinna tracić na wartości. Tak więc różnica w stopach procentowych między dwoma krajami powinna odzwierciedlać tempo, w jakim inwestorzy oczekują, że waluta o wysokim oprocentowaniu straci na wartości w stosunku do waluty o niskim oprocentowaniu.
3. Dlaczego więc to działa?
W praktyce inwestorzy spragnieni zysków są zazwyczaj gotowi zignorować słabe podstawy gospodarki, jeśli nagroda jest wystarczająco wysoka. Sami używający carry trade'u pomagają wzmocnić walutę o wysokim oprocentowaniu, inwestując w nią. Kiedy to się zaczyna dziać, więcej inwestorów chce zaangażować się w handel, pomagając w ten sposób jeszcze bardziej umocnić się walucie. Teoria nie zawsze odpowiada rzeczywistości. Czasami wysokie stopy procentowe dochodzą do punktu zwrotnego, kiedy decydenci zaczynają naprawiać swoją gospodarkę, co powoduje wzrost wartości aktywów kraju.
4. Jakie są przykłady?
Inwestorzy od dziesięcioleci wykorzystują carry trade, aby zarabiać, obstawiając waluty, takie jak południowoafrykański rand, węgierski forint i meksykańskie peso. W 2018 r. Turcja i Argentyna stały się miejscami transakcji carry trade ze względu na reakcje ich banków centralnych na lokalne problemy gospodarcze. W 2022 r. traderzy dostrzegli okazję, gdy szereg banków centralnych w Ameryce Łacińskiej gwałtownie podniósł stopy procentowe w odpowiedzi na inflację, która nastąpiła po popandemicznym otwarciu gospodarki, nawet gdy Rezerwa Federalna i Europejski Bank Centralny pozostawiły stopy na wyjątkowo niskim poziomie. A w 2024 r. udaremnione oczekiwania na agresywne obniżki stóp przez Fed ponownie rozpaliły zakłady na umocnienie dolara, wykorzystując oblężonego jena jako walutę finansującą.
5. Kto dokonuje tych transakcji?
Do lat 90. XX wieku strategia ta była domeną menedżerów funduszy hedgingowych, którzy obstawiali chwiejne waluty rynków wschodzących, a termin ten był mało znany w głównym nurcie finansów. Następnie Bank Japonii obniżył stopy procentowe prawie do zera, a inwestorzy na całym świecie zdali sobie sprawę, że mogą osiągnąć zysk, pożyczając w jenach, aby kupić aktywa oparte na dolarach. Obecnie strategia ta jest domeną inwestorów na rynku obligacji i innych aktywów o stałym dochodzie, a transakcje są zazwyczaj krótkoterminowe, wynika z danych Banku Rozrachunków Międzynarodowych.
6. Jak to robią?
Najczęstszym sposobem dokonywania transakcji carry trade jest pożyczenie pieniędzy w Kraju A, gdzie stopy procentowe są niskie, wymiana ich na walutę Kraju B, gdzie stopy procentowe są wysokie, i zainwestowanie w obligacje w Kraju B. Inwestorzy, którzy nie chcą lub nie są w stanie inwestować w obligacje w walucie lokalnej, mogą uzyskać dostęp do zwrotów z transakcji carry trade poprzez swapy walutowe i kontrakty futures, instrumenty, które przynoszą wypłaty oparte na wahaniu kursów walutowych w czasie.
7. Jakie są zwroty?
Po uwzględnieniu ryzyka niektóre badania sugerują, że transakcja carry trade zwykle daje lepsze wyniki niż akcje. Indeks Bloomberg Cumulative FX Carry Trade Index, który śledzi wyniki ośmiu walut rynków wschodzących w stosunku do dolara, miał pozytywne zwroty w 11 z ostatnich 20 lat — więc zyski według tej miary są nieco bardziej prawdopodobne niż rzut monetą.
8. Co może pójść nie tak?
Ekonomiści porównali transakcje carry trade do podnoszenia drobnych przed jadącym walcem - pieniądze są do wzięcia, o ile nie będziesz zwlekał i nie zostaniesz zmiażdżony. Amerykański fundusz hedgingowy FX Concepts zbankrutował w 2013 r., kiedy zareagował powoli na decyzje banków centralnych na całym świecie o obniżeniu stóp procentowych praktycznie do zera. Innym dobrym przykładem jest transakcja carry trade jen-dolar z końca lat 90. W ciągu zaledwie jednego tygodnia w 1998 r. jen wzrósł o 16 proc. w stosunku do dolara, odwracając lata rentowności dla inwestorów carry trade, którzy pożyczali jeny, aby zainwestować gdzie indziej. Gwałtowny wzrost jena w lipcu 2024 r. wywołał szeroką likwidację globalnych transakcji carry trade, co zaszkodziło niektórym walutom rynków wschodzących, które skorzystały na tym zakładzie.
9. Dlaczego kłopoty mogą pojawić się tak nagle?
Odwrócenie się koniunktury w transakcjach carry trade może być wywołane przez zaostrzenie polityki pieniężnej w walucie o niskim oprocentowaniu, nieprzewidziane wydarzenie, które zmniejsza atrakcyjność waluty docelowej lub po prostu uświadomienie sobie przez rynek, że waluta docelowa oderwała się od fundamentów.