Starbucks nie będzie sądzony za rzekome oszukiwanie na latte

Marek Druś
email @mocnospi
opublikowano: 08-01-2018, 07:49
aktualizacja: 08-01-2018, 07:50

Sędzia z Oakland zdecydowała o oddaleniu pozwu przeciwko globalnej sieci kawiarni Starbucks, w którym zarzucano jej zawyżanie cen sprzedawanych kaw latte i mokka, donosi Reuters.

Pozywający zarzucali Starbucksowi oszustwo i podanie nieprawdy w reklamach. Miało to polegać na wypełnianiu  sprzedawanych kaw latte i mokka w kubkach 12-, 16- i 20-uncjowych tylko w 75 proc. Sieci kawiarni zarzucono również, że piana z mleka w tych kawach nie powinna być uznawana za część sprzedawanej objętości. Pozywający stwierdzili, że klienci Starbucksa ponieśli straty finansowe, ale nie określili ich wielkości. Chcieli, aby pozew uznał status zbiorowego.

Sędzia Yvonne Gonzalez Rogers oddaliła pozew, bo jej zdaniem pozywający nie przedstawili dostatecznych dowodów.

- Pozywający nie zdołali dowieść, że latte zawierają mniej napoju niż jest to deklarowane w menu Starbucka – uznała.

Odrzuciła także zarzut, że piana z mleka w kawach latte i mokka nie powinna być wliczana do deklarowanych sprzedawanych objętości. Sędzia Rogers wskazała, że każdy „rozsądny” klient spodziewa się iż piana zajmie pewną objętość napoju, a pozywający sami uznali ją za istotny jego składnik. 

© ℗
Rozpowszechnianie niniejszego artykułu możliwe jest tylko i wyłącznie zgodnie z postanowieniami „Regulaminu korzystania z artykułów prasowych” i po wcześniejszym uiszczeniu należności, zgodnie z cennikiem.

Podpis: Marek Druś

Być może zainteresuje Cię też:

Polecane

Inspiracje Pulsu Biznesu

Bieganie wciąż na fali wznoszącej

W ostatnich latach Polacy zaczęli przywiązywać dużą wagę do zdrowego trybu życia. Na znaczeniu zyskała aktywność fizyczna oraz zdrowe żywienie. Jako najprostsza forma aktywności niezwykle popularne stało się bieganie. Moda całoroczna Imprezy biegowe są organizowane są w całym kraju bardzo często — na różnych dystansach: od kilku kilometrów do pełnego maratonu, a nawet dłuższe. Zazwyczaj biegi na dystansach krótszych niż 10 km gromadzą uczestników w liczbie nieprzekraczającej 1000 osób, natomiast o dłuższych przybierają już postać imprez masowych. Umożliwiają one rywalizację, ale mają również wiele innych celów: popularyzują zdrowie i zdrowy tryb życia poprzez wysiłek fizyczny, często wspierają przedsięwzięcia charytatywne czy promują regiony. Organizowane są przez cały rok, ale największa ich intensywność przypada na sezony wiosenny i jesienny. Oprócz mody na zdrowy styl życia na popularność maratonów wpływają również emocje związane z wielkim wysiłkiem, a także sceneria, w której się odbywają. Jednak przy obecnej liczbie organizowanych imprez to już nie wystarczy. Przyciągnięcie kolejnych uczestników...

Więcej szacunku dla Piotrusia Pana

Masujące fotele, hamaki i namiot rozbity na korytarzu. Pokoje zen i łaźnie parowe. W salach negocjacyjnych zwykłe stoły zamienione na stoły pingpongowe. Zamiast windy zjeżdżalnie, którymi można dostać się na niższe piętra. Długa kolejka przed automatem do robienia waty cukrowej. Prezes przegrywa w piłkarzyki ze stażystą, a na perkusji sprzedawca wyładowuje swój gniew po nieudanej rozmowie handlowej. Biura takich korporacji, jak Google, Facebook czy Red Bool, coraz częściej przypominają ogromne place zabaw. Czy to aby nie ukłon firm w stronę pracowników z syndromem Piotrusia Pana, czyli takich, którzy zatrzymali się na progu dorosłości, co więcej — są z tego dumni? „Nie ma już dorosłych, zniknęli jak przejściowe pory roku i świetliki nad polami” — utyskuje włoski eseista Francesco M. Cataluccio w książce „Niedojrzałość. Choroba naszych czasów”. Natomiast pracodawcy w dziecięcej fantazji, którą pielęgnuje w sobie część zatrudnionych, coraz częściej widzą nie zaburzenie osobowości, lecz tak długo oczekiwany powiew świeżego powietrza w zatęchłym świecie biznesu. Ze świata fantazji… Tzw. wiecznego chłopca...

Familia struga miliard

Tak, na okładce tego numeru „PB Weekendu” brakuje fotografii jeszcze jednej postaci — Stanisława Bieńkowskiego, ojca Przemysława. Twórcy i najważniejszego mózgu zielonogórskiego Stelmetu, europejskiego lidera w produkcji elementów architektury ogrodowej. Do mediów wysyła członka zarządu i zarazem syna, lecz tak naprawdę wciąż to on jest spiritus movens spółki, zmierzającej na giełdę po 200 mln zł. W Zielonej Górze, w siedzibie firmy, senior wita nas szerokim uśmiechem i weekendowym strojem. Z miejsca przeprasza, że nie będzie pozował do zdjęć i w ogóle to już sobie idzie. Chory jest, zresztą jak zwykle, gdy próbują się do niego przebić dziennikarze. Przybyli z Warszawy PR-owcy mają kwaśne miny, syn również nietęgą. Ot, cały tata. Postanawiam chwycić się ostatniej szansy. — No przecież pański syn nie pamięta lat 80…, nie jest też prezesem. Mam białe plamy w tekście zostawić, po to jechałem przez pół Polski? — pytam. Trafiam w dobre miejsce obrotowych drzwi medialnego humoru prezesa. Zaczyna się szarpana kronika człowieka, który na drewnie zbudował firmę wartą grubo ponad miliard złotych. Urywana,...

Puls Biznesu

Gospodarka / Starbucks nie będzie sądzony za rzekome oszukiwanie na latte