3. Dojrzewanie wina
Przyjęło się mawiać, że im wino starsze, tym lepsze. W rzeczywistości niespełna 5 proc. win będących w sprzedaży nadaje się do leżakowania w domowych piwniczkach.
Każde wino przechodzi okres dojrzewania. Jest on jednak zróżnicowany, może trwać od kilku tygodni do kilkudziesięciu lat. Zasadniczo przebiega w dwóch etapach: dojrzewanie w beczce i leżakowanie w butelce. Każde wino ma swój określony żywot. Na początku jest młode, z biegiem czasu dojrzewa, by w pewnym momencie osiągnąć apogeum możliwości smakowych. Potem zaczyna się okres schyłkowy, ze spadkiem jakości.
O tym, czy wino będzie nadawało się do leżakowania, decyduje szereg warunków, które muszą być spełnione jeszcze na etapie wytwarzania.
Oferowane na rynku można z grubsza podzielić na cztery kategorie.
1. Wina produkowane na skalę przemysłową, byle jakie, o niskiej cenie i wymyślnej nazwie. Zdarza się, że jest to zlewka win z podrzędnych wytwórni z różnych krajów.
2. Wina o klasę lepsze produkowane są z myślą o konsumentach wrażliwych na markę. Wytwarzane są przy użyciu dopuszczalnych metod biologicznych, chemicznych i fizycznych.Produkt jest dopasowany do tego, co w danym momencie uważa się za smaczne wino.
3. Trzecia grupa to tradycyjne dobre wina. Wytwarzane są ze szczepów winogron dopuszczonych do produkcji win w danym rejonie. Często produkowane są przez plantatorów i przez nich butelkowane.
4. Ostatnia grupa — winna arystokracja. Najwyższej jakości, które wraz z wiekiem dojrzałym przybierają charakterystyczne odcienie, a ich substancje składowe tworzą harmonijny i zwarty smak.
Większość win z pierwszej i drugiej grupy produkowana jest z myślą, że będą skonsumowane w ciągu 1-2 lat od wytworzenia — wtedy osiągają dojrzałość.
*znawca i koneser