Podstawę opodatkowania stanowi w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług (…) wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które dostawca otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej, włączając subwencje (ang. subsidies) bezpośrednio związane z ich ceną.
Art. 11 A1a definiuje podstawę opodatkowania w przypadku wykonania czynności polegających na dostawie towarów i świadczeniu usług. Przepis ten nakazuje także włączyć do niej również subwencje, które podatnik otrzymuje w związku z wykonaniem określonych czynności pod warunkiem, że nie są one bezpośrednio związane z ceną otrzymaną bądź należną za te czynności.
Grzegorz Mularczyk ekspert Ernst & Young
Przepisy VI Dyrektywy nie definiują pojęcia subwencji. Przyjmuje się, że obejmują one wszelkiego rodzaju dotacje, dopłaty i dofinansowania, bez względu na ich formę i tytuł prawny uzyskania, wypłacane przez organy administracji publicznej, samorządowej lub organizacje społeczne, gospodarcze lub zawodowe. Celem wypłaty subwencji jest dofinansowanie dostaw towarów lub świadczenia usług, które wykonywane są przez podmioty w ramach ich działalności gospodarczej będącej przedmiotem opodatkowania podatkiem od wartości dodanej, np. dopłaty do leków, usług transportu drogowego, usług mieszkaniowych itp. W praktyce objęcie opodatkowaniem wszelkich dopłat stanowiących element ceny danego świadczenia (zwłaszcza w przypadku dostawy towarów po obniżonej cenie, kiedy różnica jest pokrywana z subwencji) nie rodzi większych wątpliwości. Powstają one, kiedy dopłata dotyczy działalności danego podmiotu, nie zaś dostaw konkretnych towarów lub usług. Wypracowane przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości zasady wskazują, że podstawą opodatkowania powinny być objęte wyłącznie te świadczenia, które stanowią element ceny niezależnie od sposobu ich wyrażenia, o ile pozostają w bezpośrednim związku z danym świadczeniem. Sam fakt, że dopłata przeznaczona na dofinansowanie działalności podmiotu może wpłynąć na cenę danego świadczenia, nie oznacza, że powinna automatycznie zwiększać podstawę opodatkowania z tytułu danej czynności. Należy jeszcze zbadać, czy subwencja — nie stanowiąca jako taka elementu wynagrodzenia — ma bezpośredni związek z ceną (np. jest uzależniona od jej wysokości bądź jej przyznanie wpływa bezpośrednio na ustalenie ceny przez podatnika).
Przepisy regulujące polski VAT nie posługują się odrębną kategorią subwencji jako elementem zwiększającym podstawę opodatkowania. Generalna zasada ustalania podstawy opodatkowania jest dość zbliżona do przewidzianej VI Dyrektywą: podstawę opodatkowania stanowi kwota należna z tytułu sprzedaży towarów bądź świadczenia usług.