Woźniak: 20 - 30 proc. z każdego polskiego rachunku za gaz idzie na finansowanie rosyjskiej armii

  • PAP
opublikowano: 03-01-2020, 19:43

Prezes PGNiG Piotr Woźniak powiedział w piątek w TVP Info, że co najmniej 20 do 30 proc. tego, co płaci za gaz każdy Polak, idzie na finansowanie rosyjskich sił zbrojnych. Dodał, że od czasu wejścia Polski do UE rosyjski koncern Gazprom już siedem razy bez uzasadnienia przerywał dostawy gazu do Polski.

Piotr Woźniak pokazał rachunek za gaz wystawiony przez Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo (PGNiG). Powiedział, że "co najmniej 20 do 30 proc." z tego, co płaci za gaz każdy Polak "idzie wprost na finansowanie +kompleksu armijnego+ jak mówią Rosjanie - rosyjskich sił zbrojnych".

Piotr Woźniak, prezes PGNiG
Zobacz więcej

Piotr Woźniak, prezes PGNiG Fot. WM

Prezes pytany o to, czy Białoruś, której Rosja od nowego roku przerwała dostawy ropy naftowej, doświadczyła działania "broni energetycznej", odpowiedział, że "z całą pewnością tak". "Myśmy tego doświadczali wiele razy. Nie tak boleśnie, jak dzisiaj donoszą agencje o Białorusi, ale prawie równie boleśnie" - zaznaczył.

"Zwłaszcza dwa razy, na przełomie 2005/06 i potem w 2009 r., kiedy odcięto nam dostawy gazu bez żadnej przyczyny po naszej stronie, (...) ani nie były opóźnione płatności, ani nie było awarii technicznej, ani nie było jakiegoś większego sporu. Po prostu Rosja - mówię Rosja, bo wykonawczym ramieniem Rosji w tym wypadku jest Gazprom i Gazprom Eksport (...) - postanowiła nam wtedy nie dosyłać gazu" - dodał.

"To się zdarzyło, od kiedy przyłączyliśmy się do Unii Europejskiej, czyli od 2004 r. - już siedem razy były nieuzasadnione przerwy w dostawach rosyjskiego gazu" - powiedział prezes.

© ℗
Rozpowszechnianie niniejszego artykułu możliwe jest tylko i wyłącznie zgodnie z postanowieniami „Regulaminu korzystania z artykułów prasowych” i po wcześniejszym uiszczeniu należności, zgodnie z cennikiem.

Polecane

Polski dziadek wygrywa z gwiazdami Hollywood

Polscy inwestorzy w akcji

Inspiracje Pulsu Biznesu

Byle tego nie sknocić

Dzięki m.in. produkcji w USA i współpracy z Wal-Martem chce zbudować Koronę Candles o skali, jakiej nie osiągnął jeszcze żaden polski przemysłowiec. Hamburg, wczesny wieczór. Telewizor skrzeczy skocznym songiem: „Wer? Wie? Was? Wieso? Weshalb? Warum? Wer nich fragt bleibt dumm!” („Kto? Jak? Co? Więc jak? Dlaczego tak? Dlaczego? Kto nie pyta, pozostaje głupi!”). To czołówka niemieckiej wersji nieśmiertelnego serialu „Ulica Sezamkowa”. Czujny widz to Krzysztof Jabłoński, który na emigracji w Niemczech wraz z bohaterami „Sesamstraße” szlifował niemiecki, jednocześnie nie przestając zadawać kluczowych pytań. Dziś szprecha o niebo lepiej niż Ciasteczkowy Potwór, wrócił dawno do Polski i na dużą część zagwozdek zna już odpowiedź. Na przykład na tę, czy jemu, 56-latkowi, chce się jeszcze budować biznes. Chce. Rzuca sobie nowe wyzwanie: rozpalić płomień zysków w Stanach Zjednoczonych, gdzie otworzył fabrykę. To jego kolejna próba ognia, w końcu USA to jedyny liczący się rynek, na którym świece produkowane przez Korona Candles nie są powszechnie dostępne. A angielski? Już się dogaduje. Bałwanki nad gorzałkę Długi...

Lalki ubrane w emocje

Lalka kojarzy się z uśmiechniętą buzią i kolorowymi ubrankami. Ale te, które robi Renata Gołaszewska-Adamczyk, choć noszą dziecięce imiona: Lusia, Kasia, Marysia, Helenka, Kazio, nie są dla dzieci. To lalki kolekcjonerskie wykonane autorską techniką. Nie ma dwóch takich samych. Od główki przez kształt ciała aż po strój i dodatki wszystko ręcznie wykonuje z ogromną starannością i precyzją. Włosy lalek sprowadza ze Stanów Zjednoczonych, a trykot z Holandii, bo najważniejsza jest jakość. Kiedyś kupowała wełnę z polskich owiec, ale nie była wystarczająco czysta, więc zaczęła ją sprowadzać z Niemiec. Stylizacje lalek są proste, by nie odwracały uwagi od ich emocji, a wręcz je podkreślały. — Moje lalki są ubrane w emocje. To zupełnie autonomiczne postacie, które mają nam coś do przekazania. Są pełne prawdziwych uczuć — twierdzi Renata Gołaszewska-Adamczyk. Inspiracją często są dzieci. A ma ich trójkę. Najstarszy jest Hubert, potem Filip i najmłodsza Hania. Ich szczerość przywołuje w niej wspomnienia z dzieciństwa, które stanowią początek procesu twórczego. Nigdy nie robi szkicu na kartce. Pomysł rodzi się...

Sukces nie chodzi w zegarku

Jedna z nich dowiodła, że produkcja banalnej sklejki może przynosić niebanalne profity. Masz 30 lat, przed tobą siódme niebo? Nie w Pagedzie. Początki Daniela Mzyka w giełdowej spółce zbiegły się z upadkiem Lehman Brothers i wypłynięciem wewnętrznych kłopotów z opcjami walutowymi. Nikomu nawet się nie śnił happy end. Zimą 2009 r. Paged na GPW wart był nie więcej niż 50 mln zł i przynosił straty. Dziś to 850 mln zł kapitalizacji przy dziesiątkach milionów zysków. Pierwsza myśl Daniela Mzyka po szalonej jeździe w dół wraz z lawiną opcji walutowych w spółce? — Będziemy przeprowadzać upadłość układową. Ja będę negocjował z wierzycielami — wspomina inwestor. Działo się: jednego dnia rano jedna ze spółek mówiła o 2 mln zł opcji, a pod koniec tygodnia było to już prawie 100 mln zł w całej grupie. Banki ucięły negocjacje, piekło się gotowało. — Wybrałem nawet najkorzystniejszą opcję upadłości układowej w hrabstwie Kent, tam wówczas były najbardziej liberalne przepisy dotyczące ochrony przed wierzycielami — opowiada Daniel Mzyk. Książę bananów Jak ze strefy spadkowej trafił do biznesowej ekstraklasy? To...

Puls Biznesu

Inne / Woźniak: 20 - 30 proc. z każdego polskiego rachunku za gaz idzie na finansowanie rosyjskiej armii