Instytucja uszeregowała pod względem wyceny 31 najważniejszych walut, używając do tego trzech opracowanych przez siebie miar. W takim zestawieniu złoty wyszedł na najbardziej niedowartościowany środek płatniczy, jeśli tylko nie liczyć peso meksykańskiego. Polska waluta znalazła się w ścisłej czołówce najbardziej niedowartościowanych pod względem parytetu siły nabywczej. Tylko nieco lepsze odczyty przyniosły model równowagi behawioralnej oraz model równowagi fundamentalnej. Oba modele mają za cel wskazanie kursu, przy którym gospodarka rosłaby przy pełnym zatrudnieniu bez wywierania presji na wzrost inflacji, przy jednoczesnym zrównoważeniu rachunku bieżącego.
W lipcu złoty był najsłabszy od 12 lat, wynika tymczasem z indeksu realnego efektywnego kursu walutowego, obliczanego przez Bank Rozliczeń Międzynarodowych. Trójkę najbardziej niedowartościowanych walut uzupełnił japoński jen. Tymczasem na najbardziej przewartościowane na świecie wyglądają chiński juan, frank i filipińskie peso. Euro jest dziewiąte wśród najbardziej niedowartościowanych walut, a dolar uplasował się na ósmym miejscu wśród najbardziej przewartościowanych środków płatniczych.
Rozbieżność między notowaniami głównych walut, a ich teoretycznymi wycenami, wynikającymi z modelu równowagi behawioralnej (linia bordowa), modelu równowagi fundamentalnej (linia niebieska) i parytetu siły nabywczej (linia szara). Im dalej od środka, tym waluta bardziej niedowartościowana. Linia czarna pokazuje średnią z trzech miar. Źródło: Deutsche Bank.
