Pierwsze po Eurobank zgłosiło się Millennium, zaraz po tym, jak Paryż ogłosił w czerwcu, że wycofuje się z Polski. Początkowo wydawało się, że to ten bank zgarnie pulę, ponieważ konkurenci, którzy mogliby wejść mu w drogę albo nie byli zainteresowani bankiem z Wrocławia, albo mieli co innego na głowie. PKO BP w ogóle nie zawraca sobie głowy tak małymi transakcjami, mBank standardowo ogłosił désintéressement przejęciami, brak zainteresowania takim aktywem wyraził ING Bank Śląski. BGŻ BNP Paribas był świeżo po kupnie Raiffeisena. Przymiarki do połączenia wykluczyły z procesu i Pekao, i Aliora. Część naszych rozmówców twierdzi, że transakcją był zainteresowany BZ WBK. Sytuacja nie jest jednak jednoznaczna — inni, z otoczenia banku, podkreślają, że BZ WBK jest w trakcie procesu wchłaniania wydzielonej części Deutsche Banku i rebrandingu — dlatego nie interesuje go kolejna transakcja.

— BZ WBK ma unikatową kompetencję polegająca na tym, że zespół do przejęć pracuje obok operacji i proces integracji nie ma wpływu na codzienne działanie banku. Jest jeszcze jeden bank na rynku z takimi umiejętnościami — Alior — mówi przedstawiciel sektora bankowego.

Weteran przejęć

Alior, który za dwa miesiące skończy 10 lat, ma na koncie szereg fuzji: przejęcie portfela detalicznego od HSBC, wchłonięcie Meritum Banku i pionierską transakcję zakupu wydzielonej części Banku BPH, bez portfela frankowego. Inkorporacji trzech upadających SKOK-ów nikt nawet nie liczy. Bank był o krok od przejęcia Raiffeisena. Wszystko było dopięte na ostatni guzik, ale rada nadzorcza Aliora, którą kierował wówczas Michał Krupiński, obecnie prezes Pekao, wrzuciła ją do kosza, motywując to zbyt wysoką wyceną wydzielonej, bezfrankowej części Raiffeisena.

— Transakcja była domykana w trudnym momencie, kiedy ważyły się losy odkupienia Pekao z rąk Unicreditu. PZU, akcjonariusz Aliora i jeden z kupujących, mógł się obawiać, że nie podoła finansowo dwóm transakcjom. Niemniej na skutek tamtej decyzji na rynku bardzo urósł w siłę francuski BNP Paribas, a Alior stracił szansę na szybkie wejście do grupy największych banków i został średniakiem — twierdzi jeden z obserwatorów rynku.

Teoretycznie pociąg do sektorowej czołówki jeszcze nie odjechał, choć Alior załapał się na niego w ostatniej chwili, gdyż trwające miesiącami negocjacje z Pekao, czy robić połączenie, czy nie, zamroziły wszystkie decyzje dotyczące przejęć.

— Alior od kilku dni usilnie zabiegał w Soc-Gen o przyjęcie jego oferty i w tym tygodniu została ona złożona — mówi osoba zbliżona do transakcji.

Rynek (prawie) poukładany

Eurobank z 14 mld zł sumy bilansowej jest jedną z najmniejszych instytucji bankowych, ale walka o niego może być zawzięta. Mniejsza o wielkość, chodzi o to, że to jedna z niewielu okazji do przejęć, skokowego zwiększenia sumy bilansowej i zajęcia jak najlepszej pozycji na kurczącym się rynku.

— Właściwie jest to kwestia być albo nie być dla średnich banków, jak Millennium i Alior. Również dla Getinu, choć ten, ze względu na konieczność skoncentrowania się na sobie, nie liczy się w tej rozgrywce. Otwarte jest pytanie, czy na rynku zostanie sześć, czy siedem dużych banków. Trwa walka o miejsce numer siedem — stwierdza ekspert zajmujący się sektorem bankowym.

Za duży bank można uznać instytucje o sumie bilansowej powyżej 100 mld zł, czyli PKO BP, Pekao, Santandera, mBank, ING Bank Śląski i BGŻ BNP Paribas (po fuzji z Raiffeisenem). Alior miał na koniec półrocza 70,5 mld zł aktywów. Millennium 72,6 mld zł. Dla tych dwóch banków każdy nabytek oznacza przybliżenie się do pierwszej ligi. Nawet jeśli jest to tylko 14 mld zł, to warto się po nie schylić, gdyż takich okazji zostało już raptem kilka. Potencjalnie na sprzedaż może trafić jeszcze Crédit Agricole (25 mld zł sumy bilansowej), być może Citi Handlowy (44 mld zł aktywów). Niedługo pod młotek trafi pewnie Nest Bank, najmniejszy gracz na rynku, kupiony trzy lata temu przez fundusz Ana Cap, a więc jest blisko zwyczajowego terminu wyjścia z inwestycji dla tego typu inwestorów. Jednak w tym przypadku mówimy o zaledwie kilku miliardach aktywów. Znacznie większy BOŚ Bank z sumą powyżej 20 mld zł to oczywisty kandydat do przejęcia, ale nie wygląda na to, żeby państwowi właściciele chcieli go sprzedać. To samo dotyczy Banku Pocztowego, choć tu ruchy właścicielskie, jak twierdzą nasi rozmówcy, nie są wykluczone.

— Dla Santandera byłaby to kolejna transakcja. Millennium, który przez lata z powodu problemów matki miał związane ręce na rynku M&A, teraz ma pieniądze i ambicje, żeby rosnąć. Alior też ma wielką ochotę, a i pieniędzy nie powinno zabraknąć — mówi jeden z analityków. © Ⓟ

Do kogo pasuje Eurobank

Eurobank ma swój powab dla kupujących nie tylko ze względu na rozmiary bilansu. Jest to, co prawda, instytucja mocno produktowa, żyjąca z kredytów konsumenckich, jest to jednak porządny consumer finance, z dobrze rozwiniętymi kompetencjami w zakresie ryzyka. Bank sporo inwestował w rozbudowę relacji z klientami bardziej zamożnymi, ale miał za mało czasu, żeby zbudować tu swoje kompetencje. Niewątpliwie wyróżniająca się cechą Eurobanku jest/była umiejętność komunikacji z rynkiem poprzez reklamy i sprawne poruszanie się w social mediach. Bank posiada rozbudowaną sieć (w tym dużą liczbę placówek franczyzowych), co akurat dla kupujących nie jest znaczącym aktywem. Z punktu widzenia biznesowego Eurobank pasuje dobrze do Millennium, który ma niewielkie kompetencje w consumer finance. Alior kredytów gotówkowych nie potrzebuje, bo ma ich na bilansie aż za dużo, z drugiej strony dobrze zna się na tym biznesie i umie wycisnąć marżę z takich produktów. Santander mógłby połączyć Eurobank ze swoim Santander Consumer Bankiem i zbudować gotówkowego giganta.

OKIEM EKSPERTA

Lekkie zaskoczenie

MICHAŁ KONARSKI, analityk DM mBanku

To zaskakująca informacja, choć akwizycje są wpisane w DNA banku. Kolejna fuzja wydać by się mogła czymś naturalnym, gdyby nie to, że przed chwilą bank wyszedł z rozmów o połączeniu z Pekao, a wcześniej, prezentując strategię, mówił o wzroście organicznym. Stąd to lekkie zaskoczenie. W związku z postępującą konsolidacją rynku Alior ma do wyboru albo szybko rosnąć, albo przejmować. Inwestycja w Eurobank może mieć sens, bo jeszcze bardziej zwiększyłaby udziały Aliora w rynku kredytów konsumenckich. Bank wie, jak sprzedawać zyskownie te produkty, i wydaje się, że utrzymałby klientów Eurobanku, gdyż ma doświadczenie, jak powstrzymać klientów przejmowanej instytucji przed odejściem. Interesująca byłaby reakcja rynku na taką transakcję, gdyż wiązałaby się ona z emisją akcji, kolejną w ciągu ostatnich 2-3 lat. Na dodatek w sytuacji, gdy owoce przejęcia BPH nie zostały jeszcze w pełni skonsumowane.