Po pierwszej dekadzie sierpnia

Na początku znakomity raport z amerykańskiego rynku pracy nieco zmroził nastroje, bo natychmiast zaczęło się mówić, że Fed będzie musiał zaostrzyć zarówno retorykę jak i skalę podwyżki stóp. Wydawało się to z góry wątpliwe, bo można przyjąć zakład, że FOMC nie podniesie stóp o więcej niż oczekiwane od dawna 75 pb. Dlatego też reakcje rynku były prawie żadne, korekta zwyżki lipcowej była wręcz nieśmiała.

Można było się nieco obawiać, czy wizyta Nancy Pelosi, spikerki Izby Reprezentantów podgrzeje geopolityczne nastroje i zaszkodzi rynkom. Tak się nie stało. Inwestorzy słusznie założyli, że wojny z tego nie będzie i oczywiście miel rację. Ćwiczenia armii chińskiej naokoło Tajwanu traktowane było jak wojskowe przedstawienie, a nie coś, co zagrozi światu.

Niby prawda, ale prawda krótkoterminowa. Niedługo odbędzie się XX Zjazd KPCh, na którym Xi Jinping zostanie namaszczony na trzecią kadencję (co najpewniej zamieni się na dożywotnie sprawowania urzędu). Przed tym wydarzeniem taka wizyta była dla Xi Jinpinga policzkiem, a nie ma nic gorszego dla Azjaty nic utrata twarzy. Ja zupełnie nie rozumiem, po co USA pogorszyły i tak złe stosunki z Chinami w sytuacji, kiedy mamy tak skomplikowaną sytuację geopolityczną.

Zakładam, że była to gra na użytek wewnętrznego rynku politycznego. Co prawda Biały Dom podobno namawiał Pelosi do odwołania tej wizyty, ale zakładam, że to była po prostu gra na dwóch fortepianach, a przed listopadowymi wyborami chodziło o pokazania jak twardzi się Demokraci. Amerykanom takie, mocarstwowe, gesty się podobają. Z sondaży poparcia dla Joe Bidena wynika, że spodobały się nieznacznie. Różnica między ocenami dobrymi dla tej prezydentury i złymi zmniejszyła się – z minus 20 do minus 16 pp.

Czy to się opłaca, jeśli spojrzeć na sytuację w skali globu? Według mnie (a ja w Polsce chyba jestem w mniejszości) to nie był dobry ruch. Faktem jest, że napięcie miedzy USA i Chinami będzie rosło, bo tego nie da się uniknąć. Czy jednak trzeba było już teraz przyśpieszać zamknięcie „pułapki Tukidydesa”? Uważam, że nie warto było, ale dla nas (dla inwestorów) reperkusje tej wizyty nie miały krótkoterminowego znaczenia. Mówię jedynie o krótkim terminie.

Wszyscy czekali przede wszystkim na dane o amerykańskiej inflacji CPI. Właśnie cztery godziny wcześniej została opublikowana. Oczekiwano spadku z 9,1 do 8,7%, a jest 8,5%. Inflacja bazowa pozostała na poziomie 5,9% (oczekiwano 6,1%). Wszędzie komentatorzy piszą, że mniejsza inflacja wynika ze spadku cen paliw. Czyli w dużej mierze też z działań przed wyborami w USA (wyprzedaż 180 mln, zwiększonych niedawno do 200 mln baryłek z rezerw strategicznych USA).

Poza tym jak patrzyło się od wielu tygodni na indeks surowcowy CRB i indeks frachtu drogą morską BDI (osiągnął poziom przedpandemiczny) to spadek był oczywisty. Uważam, że nie wszystkie te ceny już na rynek przesiąkły – na to potrzeba czasu. Wydaje się więc, że jeśli nie zajdzie coś nadzwyczajnego (geopolityka) to na czas dłuższy inflacja pokonała już szczyt.

W Europie Centralnej tego jeszcze nie widać – w Czechach inflacja wyniosła 17,5% (miesiąc wcześniej 17,2%) – jak co miesiąc przypominam, że Czesi rozpoczęli podwyżki stóp o cztery miesiące wcześniej niż RPP (14 miesięcy temu) i jakoś im to nie pomogło ;-).

Reakcja rynków też była tak oczywista jak same dane. Przynajmniej tak to wygląda w chwili pisania komentarza na 3 godziny przed końcem sesji w USA. Indeksy i kurs EUR/USD ruszyły gwałtownie na północ, co nie gwarantuje jednak doskonałego zakończenia, bo nie bardzo jest teraz pod co grać. Kurs EUR/USD pokonał ważny opór, o którym od pewnego czasu mówiłem, a to natychmiast doprowadziło do tego, że u nas USD/PLN z impetem pokonał wsparcie na 4,60 PLN (długo się broniło) w drodze ku 4,40 PLN.

Co nas teraz czeka? Sympozjum Fed w Jackson Hole (25-27.08). Fed często podczas tego spotkania zarysowuje przyszłość swojej polityki. Będzie musiał wybrać, czy bardziej istotny jest doskonały raport z rynku pracy (zachęca do podnoszenia stóp), czy mniejsza inflacja, która zachęca do bardziej „gołębiego” spojrzenia na politykę monetarną. Co wybierze? Jak zwykle drogę środka, co może doprowadzić we wrześniu do korekty.