Zawiedzione nadzieje, ale nie wszystko stracone

Rzeczywiście FOMC w środę 15.06 podniósł stopy o 75 pb (najwięcej od 1994 roku) do poziomu 1,5 – 1,75%. Prognozy członków Komitetu mówiły, że najbardziej prawdopodobne jest podniesienie stóp do końca roku do poziomu 3,4%. Przypominam, że w USA uznaje się, iż neutralne dla gospodarki są stopy do poziomu około 2,4-2,5%. Natychmiast pojawiły się lub umocniły prognozy mówiące o sprowadzeniu recesji na USA.

Reakcja rynków akcji w USA była dość zabawna, chociaż w sumie również dość typowa. Podczas konferencji Jerome Powella, szefa Fed, indeksy ruszyły na północ i zakończyły dzień całkiem sporymi zwyżkami. Już wtedy, komentując na antenie TV Biznes24 tę konferencję, ostrzegałem, że bardzo często prawdziwą reakcję na posiedzenie widzimy następnego dnia.

I rzeczywiście w czwartek 16.06, kiedy w Polsce było święto, indeksy spadły dużo mocniej niż w środę wzrosły. Pierwsza reakcja była oczekiwana, bo przecież taka podwyżka była prognozowana. Druga była najwyraźniej dyskontowaniem znacznego spowolnienia gospodarki amerykańskiej. W końcu przecież Fed obniżył prognozy wzrostu PKB w tym roku z 2,8% do 1,7%.

W dniu pisania tego tekstu sytuacja wyglądała dwuznacznie. We wtorek 21.06 indeksy w USA (i na GPW) mocno wzrosły. Było to dość logiczne, bo przecież teraz naprawdę wszystko (albo prawie wszystko) jest już zawarte w cenach akcji (zdyskontowane). Wiemy, że w lipcu FOMC podniesie stopy o 75 lub 50 pb (to ostatnie byłoby impulsem do kupna akcji), w lipcu jest sezon wyników kwartalnych spółek, co może pomóc bykom, bo prognozy są bardzo obniżone. Poza tym w sierpniu nie ma posiedzenie FOMC.

To wszystko dawało dość mocne podłoże pod ruch wzrostowy, czyli korektę w górę spadkowej, dużej korekty. Jednak teraz, kiedy piszę ten tekst, kontrakty na amerykańskie indeksy mocno spadają. Zaczęły się rodzić nowe, geopolityczne, zagrożenia – pogróżki Rosi wobec Litwy (za odcięcie tranzytu do Kaliningradu) oraz rosyjskie ćwiczenia z bronią atomową wycelowaną w Estonię. Najpewniej są to klasyczne strachy na Lachy, ale napięcie wzrosło.

W tym krótkim wpisie warto wspomnieć jeszcze o niespodziance ze strony SNB (centralnego banku Szwajcarii), który w dniu naszego święta (16.06) nieoczekiwanie podniósł stopy procentowe i to podniósł agresywnie, bo o 50 pb – z minus 0,75% do 0,25%. Prognozy mówią, że w połowie 2023 roku wylądują na poziomie plus 0,75%. Na płytkim rynku (z powodu święta) doprowadziło to do dużych zwyżek kursów na naszym rynku walutowym. Najmocniej oczywiście zyskiwał CHF/PLN, co doprowadziło zadłużonych we frankach do potężnej migreny.

Ja wtedy publicznie mówiłem, że przecena złotego się nie utrzyma. I rzeczywiście kolejne trzy dni przyniosły spadki kursów, a EUR/PLN zszedł poniżej poziomu sprzed posiedzenia FOMC. Co dalej? Słyszę od swoich kolegów same ostrzeżenia zgodnie z którymi złoty powinien tracić. Według mnie nie ma do tego powodu, jeśli patrzy się na krajowe czynniki. Złoty jest zbyt słaby. Oczywiście wzrost napięcia geopolitycznego, czy kontynuacja bessy na rynkach akcji, złotemu będzie szkodziła, ale każde uspokojenie będzie go umacniało.

Podsumowując można stwierdzić, że co prawda sytuacja nadal jest niejasna, a duża zmienność pozostanie z nami na dłużej, ale jeśli geopolityka nie zaszkodzi to wygenerowanie letniej hossy (to oczywiście lekka przesada) jest bardziej prawdopodobne niż kontynuowanie bessy.