Na tym jednak nie koniec byczych statystyk. Wszystko wskazuje na to, że będzie to najniższe zamknięcie dnia notowań od sierpnia ubiegłego roku, a jeśli nic się nie zmieni, będzie ono także najniższym zamknięciem tygodnia od stycznia ubiegłego roku i miesięcznym od lutego 2022 r. Linia poprowadzona po coraz wyżej położonych dołkach, jakie pojawiały się na wykresie przez ostatnie dwa lata, także została przebita i, o ile nie nastąpi szybki odwrót, posiadacze obligacji mogą kończyć tydzień w szampańskich nastrojach z nadziejami na kontynuację wzrostów (kiedy rentowność spada, ceny obligacji rosną).
Nadzieje te oparte są na rosnącym prawdopodobieństwie kolejnych obniżek stóp procentowych przez Radę Polityki Pieniężnej wspomaganym atmosferą na rynkach bazowych. Na świecie ceny obligacji wprawdzie nie rosną dynamicznie, ale też i nie tanieją, co jest wartością samą w sobie, biorąc pod uwagę skalę zadłużenia rządowego na rynkach rozwiniętych i potrzeby zwiększania emisji długu związane z finansowaniem deficytów budżetowych.
Innym godnym odnotowania wydarzeniem ostatnich dni były już dwie udane akcje obligacji skarbowych nowego typu, których oprocentowanie oparte jest o wskaźnik POLSTR. Rynek wycenił je z identycznym dyskontem, z jakim podchodzi obecnie do obligacji opartych o WIBOR (uzyskane ceny poniżej nominału to właśnie próba zdyskontowania kolejnych obniżek stóp procentowych), choć w tym momencie cyklu to „przewidujący przyszłość” WIBOR spada głębiej niż podążający za dzisiejszymi cenami depozytów międzybankowych POLSTR, którego sześciomiesięczna stawka (dokładniej, indeks składany) przewyższa obecnie WIBOR 6M aż o 60 punktów bazowych.
Premia ta będzie jednak stopniowo spadać w miarę, jak do końca zmierzać będzie cykl obniżek stóp. W momencie odwrócenia cyklu premia stałaby się zapewne dyskontem, ale o tym się już nie przekonamy, bo zanim RPP zacznie podnosić stopy procentowe, stawki WIBOR zapewne przestaną być obliczane. Sam moment tranzycji będzie newralgicznym czasem, bo kredytobiorcy z pewnością nie przyjmą nowej stawki z wdzięcznością, jeśli okaże się ona wyższa od dotychczasowej, podobnie jak wysokość rat.
Choć wygląda na to, że rynek dobrze przyjął pilotażowe emisje Skarbu Państwa, to nie przesądza to jeszcze, że tak samo dobrze zostaną one przyjęte na rynku papierów korporacyjnych. Wadą takich obligacji jest bowiem brak możliwości przygotowania tabel odsetkowych na początku okresu odsetkowego. Pełna wysokość odsetek będzie znana dopiero po zakończeniu okresu odsetkowego, co utrudnia życie nie tylko inwestorom, ale także i emitentom, a także utrudnia liczenie ceny brudnej (to jest z naliczonymi do dnia transakcji odsetkami). W rezultacie może się okazać, że na rynku pojawi się więcej emisji o stałym oprocentowaniu, co zapewne odpowiadałoby emitentom, którzy wstrzeliliby się w rynek z emisjami przy możliwie niskich stopach procentowych. Innym rozwiązaniem jest obejście problemu i przygotowanie takich warunków emisji, które będą satysfakcjonowały obydwie strony, np. ustalenie oprocentowania kolejnego okresu odsetkowego na podstawie przeszłych wartość POLSTR. Na rynku historycznie zdominowanym przez obligacje o zmiennym oprocentowaniu trudno będzie o przeprowadzenie rewolucji.
Na rynku korporacyjnym kolejne sukcesy emitentów. Best uplasował 100 mln zł wśród inwestorów instytucjonalnych, HM Inwest 16 mln zł wśród indywidualnych. Atal i Develia szykują się do emisji, Echo chce odchudzić bilans, a więc i zadłużenie, Cavatina ruszyła z nową ofertą, tym razem prezentując też mocniejszy bilans. Słowem rynek skąpany jest w płynności, ale nie wszyscy są przekonani, że warto wykorzystać moment.