Tylko trzy z kilkudziesięciu funduszy wykorzystanych do budowy modelowych portfeli na 2022 r. na łamach „PB” zakończyły pierwsze półrocze na plusie. W efekcie żaden z portfeli zaproponowanych przez specjalistów z ośmiu instytucji finansowych nie zakończył pierwszego półrocza na plusie. Średnio straciły po 15,5 proc.
Prosiliśmy o propozycje dla inwestora, który jest cierpliwy i nie podejmuje decyzji pod wpływem krótkoterminowych zawirowań, a do tego jest zamożny i jego skłonność do ryzyka jest trochę wyższa od przeciętnej — na skali od jednego do sześciu byłaby to czwórka. W założeniu są to portfele niezmienne przez cały rok, budowane z funduszy otwartych rozlicznych w złotych. Trudno było przewidzieć wojnę Rosji z Ukrainą, ale warto zwrócić uwagę, że tylko w ciągu ostatnich trzech miesięcy straty proponowanych portfeli znacznie się pogłębiły i średnia strata nie oddaje rzeczywistego obrazu.
Straty pięciu z ośmiu portfeli były większe niż 15,5 proc. Dwa portfele straciły nawet ponad 20 proc., podczas gdy kwartał temu tylko jeden notował straty większe niż 10 proc.
Równocześnie dwóm portfelom udało się osiągnąć stopy zwrotu ujemne, ale ze stratami poniżej 10 proc. Najlepsza okazał się propozycja Radosława Sosny, dyrektora sprzedaży, marketingu i produktów w NN Investment Partners TFI. Gdyby ktoś na początku roku skopiował jego portfel, byłby do tyłu o 8,2 proc. Straty mniejsze niż 10 proc. odnotował też portfel Grzegorza Pułkotyckiego, dyrektora inwestycyjnego w Starfunds. Stopa zwrotu z jego portfela to minus 8,9 proc. Również po pierwszym kwartale ich propozycje zachowywały się najlepiej, choć kolejność byłą odwrotna. Portfel Grzegorza Pułkotyckiego miał lepszy wynik od propozycji Radosława Sosny.
Trzecie miejsce utrzymała propozycja Jacka Babińskiego, wiceprezesa Pekao TFI. Jego portfel jest po półroczu o 10,2 proc. do tyłu. To również strata mniejsza od średniej dla wszystkich portfeli.
Propozycja Radosława Sosny, dyrektora sprzedaży, marketingu i produktów NN Investment Partners TFI
Największy pozytywny wpływ na portfel miał w pierwszym półroczu NN (L) Indeks Surowców. Jego waga w portfelu jest mała, ale wynik dobry. Drugi rok z rzędu zakładaliśmy, że inflacja może być wyższa niż spodziewana. Wojna rosyjsko-ukraińska tylko dolała oliwy do ognia, windując wyceny surowców. Natomiast nawet bez tego cykl gospodarczy wchodził w dość dojrzałą fazę, w trakcie której surowce przeważnie zachowują się lepiej. A tę klasę aktywów warto rozważać zarówno po to, by mieć ekspozycję na wzrost gospodarczy, jak i element antyinflacyjny.
Czynnikiem nawet ważniejszym dla portfela jako całości jest jednak dywersyfikacja i elastyczność. Brzmi to może banalnie, ale 60 proc. portfela stanowią fundusze o bardzo elastycznych strategiach - NN (L) Stabilny Globalnej Dywersyfikacji oraz NN (L) Obligacji Plus. Spodziewałem się wysokiej zmienności na rynkach, a w takich sytuacjach fundusze o elastycznej strategii mają szansę sprawdzać się lepiej.
NN (L) Stabilny Globalnej Dywersyfikacji to fundusz mieszany, który w części dłużnej inwestuje głównie w krótkoterminowe obligacje. Natomiast w części agresywnej zarówno w akcje globalne, surowce, jak i REIT-y, dług korporacyjny czy obligacje rynków wschodzących. Cechuje się dynamiczną alokacją pomiędzy różne klasy aktywów, która zmienia się w zależności od sytuacji na rynkach. NN (L) Obligacji Plus ma dość szerokie możliwości kształtowania duration portfela (średni ważony czas do wykupu obligacji –red.). Jest to także fundusz wychodzący poza polski rynek długu, a obawialiśmy się, że pierwsza połowa 2022 r. nie będzie jeszcze momentem na zdecydowane zaangażowanie w polskie obligacje. Podobnie jak wiele innych funduszy obligacji od początku jest na minusie, ale w porównaniu do funduszy polskich papierów dłużnych o uniwersalnej strategii, skala spadku jest niższa.
Drugie półrocze prawdopodobnie nadal będzie nacechowane dużą zmiennością. Dlatego zdywersyfikowane podejście do rynku będzie nadal lepsze od punktowego szukania regionów czy klas aktywów, które mogą zachować się lepiej od innych. Dla rynków kluczowa będzie dalsza ścieżka inflacji oraz to czy wojna na Ukrainie nie przyniesie dalej idących efektów. Wysokie ceny żywności i paliw mogą np. wywołać niepokoje społeczne na rynkach wschodzących. Banki centralne muszą walczyć z inflacją, ale minimalizując ryzyko recesji. Dane makroekonomiczne fundamentalnie już są słabe, podobnie jak sentyment inwestorów. Historycznie, słaby sentyment mógł wskazywać na odwrócenie trendu, jednak gdy połączony jest z wyraźnie pogarszającymi się danymi, to bessy potrafią się pogłębiać.
Propozycja Grzegorza Pułkotyckiego, dyrektora inwestycyjnego w firmie Starfunds
Propozycja Jacka Babińskiego, wiceprezesa Pekao TFI
Propozycja Pawła Chylewskiego, dyrektora departamentu doradztwa inwestycyjnego mBanku
Propozycja Jarosława Niedzielewskiego, dyrektora departamentu inwestycji Investors TFI
Propozycja Marcina Ciesielskiego, dyrektora departamentu zarządzania aktywami i doradztwa inwestycyjnego Ceres DI
Propozycja Kamila Cisowskiego, dyrektora zespołu analiz i doradztwa inwestycyjnego DI Xelion
Propozycja Jędrzeja Janiaka, analityka funduszy w firmie F-Trust
