Lars-Hendrik Röller powiedział, że „to już czas” na to, by najwyższe stanowisko w EBC objął przedstawiciel Niemiec, ale przyznał jednocześnie, że sprawa jest „skomplikowana”. Były prominent podkreślił, że często nominacje na wysokie funkcje w Europie są efektem pakietowych uzgodnień i kompromisów pomiędzy państwami członkowskimi — a zatem pojedyncza kandydatura może być tylko częścią szerszych ustaleń personalnych.
Röller wskazał też, że w wyborze kandydatów „ważniejsze jest znalezienie dobrego człowieka” niż przywiązywanie się wyłącznie do przynależności narodowej, choć — jego zdaniem — Niemcy mają powody, by ubiegać się o miejsce na szczycie EBC.
Harmonogram kadrowy
EBC rozpoczął proces dwuletniej reorganizacji składu swojego kierownictwa, która obejmuje wygasanie kadencji kilku najwyższych funkcji. Z danych przedstawionych przez instytucję wynika harmonogram najbliższych wakatów:
maj 2026 — kadencja wiceprezesa Luisa de Guindosa dobiega końca;
maj 2027 — kończy się kadencja głównego ekonomisty Philipa Lane’a;
październik 2027 — upływa obecna kadencja prezes Christine Lagarde;
grudzień 2027 — wygasa mandat członkini Zarządu Wykonawczego Isabel Schnabel.
To właśnie ten rozłożony w czasie cykl zmian daje państwom członkowskim i instytucjom UE przestrzeń do negocjacji personalnych — zarówno w kwestii samych nazwisk, jak i układu reprezentacji geograficznej w zarządzie.
Kontekst polityczny i geograficzny
EBC funkcjonuje w formule kolegialnego zarządu; od powstania w 1998 r. urząd prezesa nie był sprawowany przez Niemca. Zamiast tego, instytucja z siedzibą we Frankfurcie miała dwóch liderów francuskich, jednego włoskiego i jednego holenderskiego.
Dotychczasowi szefowie EBC to:
Wim Duisenberg (Holandia, 1998–2003),
Jean-Claude Trichet (Francja, 2003–2011),
Mario Draghi (Włochy, 2011–2019),
Christine Lagarde (Francja, od 2019 r.).